Ἀββᾶς Φιλήμων  ||| Ὅσιος Θεόγνωστος  ||| Ἅγιος Μάξιμος ὁ  Ὁμολογητής  ||| Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Σελ 5

Ἅγιος Μάξιμος ὁ  Ὁμολογητής  (συνέχεια)

Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ἀπὸ τὸν θρόνο καὶ ἡ ἀπομάκρυνση τῶν κατηχουμένων, γενικὰ σημαίνει τὴν κατάβαση ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ δευτέρα παρουσία τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτήρα μας  Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν κρίση ἁμαρτωλῶν καὶ ἁγίων, καὶ τὴ δίκαιη ἀμοιβὴ στὸν καθένα ἀνάλογα μὲ τὴν ἀξία του· εἰδικὰ σημαίνει γιὰ τοὺς πιστοὺς τὴν τέλεια γνώση μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστης, τὴ γνώση ποὺ παρέχει μὲ τὴν ἄυλη παρουσία του ὁ Θεὸς καὶ λόγος καὶ μὲ τὴν ὁποία κάθε δισταγμὸς καὶ ἀμφιβολία γιὰ τὴν πίστη διώχνεται ὅπως ὁ κατηχούμενος· γιὰ τοὺς πρακτικοὺς σημαίνει τὴν ἀπόλυτη ἀπάθεια χάρη στὴν ὁποία ἐγκαταλείπουν τὴν ψυχὴ ὅλες οἱ ἐμπαθεῖς καὶ ἀφώτιστες ἰδέες· γιὰ τοὺς γνωστικοὺς σημαίνει τὴν ἐπιστήμη ποὺ συνδέει ὅλα ὅσα ἔχουν μάθει καὶ χάρη στὴν ὁποία διώχνονται ἀπ᾽ τὴν ψυχὴ ὅλες οἱ εἰκόνες τῶν ὑλικῶν πραγμάτων. 

 

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ, ἡ εἴσοδος τῶν ἁγίων μυστηρίων, ὁ θεῖος ἀσπασμὸς καὶ ἡ ἐκφώνηση τοῦ συμβόλου τῆς πίστεως γενικὰ σημαίνουν τὴν παροδικότητα τῶν αἰσθητῶν, τὴν ἀποκάλυψη τῶν νοητῶν, τὴν καινούρια διδασκαλία τοῦ θείου μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας, τὴν ἕνωση ὅλων μας μὲ ὅλους, τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὸν Θεό, μὲ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ κοινὴ πίστη, καὶ τέλος σημαίνει τὴν εὐχαριστία γιὰ τοὺς τρόπους τῆς σωτηρίας μας· εἰδικὰ σημαίνουν, γιὰ τοὺς πιστοὺς τὴν προκοπὴ μὲ τὴ μετάβαση ἀπὸ τὴν ἁπλὴ πίστη στὴ διδασκαλία, τὴ μύηση, τὴν ὁμοφωνία καὶ τὴν εὐσέβεια ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὰ δόγματα. Τὸ κλείσιμο τῶν θυρῶν σημαίνει τὸ πρῶτο, ἡ εἴσοδος τῶν ἁγίων μυστηρίων τὸ δεύτερο, ὁ ἀσπασμὸς τὸ τρίτο, ἡ ἐκφώνηση τοῦ συμβόλου τῆς πίστεως τὸ τέταρτο· γιὰ τοὺς πρακτικοὺς αὐτὰ σημαίνουν τὴ μετάβαση ἀπὸ τὴν πράξη στὴ θεωρία μὲ τὴ μύηση ποὺ καθαρίζει τὸ νοῦ ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειές τους γιὰ νὰ τοὺς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴ σάρκα καὶ τὸν κόσμο, καθὼς καὶ τὴν ἀναγωγὴ ἀπὸ τὸν τῦπο τῶν ἐντολῶν στὸν λόγο τους· ἀκόμη σημαίνουν τὴν οἰκειότητα καὶ τὴν ἕνωση τῶν ἴδιων τῶν ἐντολῶν σύμφωνα μὲ τὸν ἰδιαίτερο λόγο τους ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς, καὶ τέλος τὸν σωστὸ τρόπο νὰ προσεύχονται θεολογικὰ στὸν Θεό· γιὰ τοὺς γνωστικοὺς σημαίνουν τὴ μετάβαση ἀπὸ τὴ μελέτη τῆς φύσης στὴν τέλεια καὶ ἁπλὴ γνώση τῶν νοητῶν, χωρὶς καθόλου πιὰ νὰ προσπαθοῦν νὰ συλλάβουν τὸν θεῖο καὶ ἄρρητο λόγο μὲ κάποια αἴσθηση ἢ μέσα ἀπὸ τὰ φυσικὰ φαινόμενα· τέλος σημαίνουν καὶ τὴν ἕνωση τῆς ψυχῆς μὲ τὶς διάφορες δυνάμεις της καθὼς καὶ τὴν ἁπλότητα μὲ τὴν ὁποία ὁ νοῦς συλλαμβάνει ἑνιαῖα τὸν λόγο τῆς πρόνοιας.  

 

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα της Ενότητας αυτής

Αποφθέγματα των Πατέρων : Αρχική σελίδα

Πρβλ. Συμεών, Ύμνοι Θείων Ερώτων * Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας