Ἀλ. Λυκοῦργος
Λόγος πανηγυρικὸς εἰς τὴν
50ετηρίδα τοῦ ἀγῶνος καὶ τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἀοιδίμου
Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε' [1871]
Σελ 11
Ἐδειλία δὲ καὶ ἐφοβεῖτο
ὄχι περὶ ἑαυτοῦ· ἀπ᾿ ἐναντίας ὁ περὶ τοῦ προσώπου του κίνδυνος εὗρεν αὐτὸν ἀπτόητον
καὶ ἀνδρεῖον μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς τοῦ ἐνδόξου ἀλλὰ φοβεροῦ του σταδίου.
Ὄχι μόνον ἀπέκρουσεν ἐντόνως καὶ διαρρήδην τὴν πρότασιν φίλων, συμβουλευσάντων αὐτὸν
νὰ δραπετεύσῃ, ἀλλὰ καὶ ὡς χρέος του ἱερὸν ἐθεώρησε νὰ σταθῇ τότε μάλιστα κατὰ τὰς
φοβερὰς ἐκείνας ἡμέρας τοῦ κινδύνου εἰς τὴν θέσιν του, ὡς ὁ ἀνώτατος παρὰ τῷ τυράννῳ
ἀντιπρόσωπος καὶ ἐγγυητὴς τοῦ ἔθνους, θυσιάζων ἑαυτὸν ἐν ἀνάγκῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ. «Ὁ
ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὑτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων». Τόσον δὲ βέβαιος
ἦτο περὶ τῆς θυσίας ταύτης, ὥστε ὄχι μόνον εἰς τοὺς ἐν τοῖς Πατριαρχείοις τηρουμένους
Σέρβους προεῖπε τὸν θάνατον του, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην τοῦ μεγάλου Σαββάτου,
παρὰ τὴν λιτὴν τράπεζαν, ἥτις τῷ παρετέθη μετὰ διήμερον ἀσιτίαν, ἡρώτησέ τινας τῶν
παρακαθημένων οἰκείων, τίνα νομίζουσι ὀλιγώτερον ὀδυνηρὸν θάνατον, τὸν διὰ
καρατομίας ἢ τὸν δι᾿ ἀγχόνης; Ἀλλ᾿ ἂν δὲν ἐφοβεῖτο περὶ ἑαυτοῦ, ἐφοβεῖτο ὅμως
καὶ ἔτρεμε περὶ τοῦ δυστυχοῦς ἔθνους καὶ ἑκάστη πληγὴ τοῦ δημίου κατὰ τὰς
τελευταίας σφαγὰς ἤνοιγε συγχρόνως καὶ μίαν πληγὴν εἰς τὴν καρδίαν του, ἥτις
ἀντήχει μετ᾿ ὀδύνης εἰς πᾶσαν σφαγὴν καὶ εἰς πᾶσαν εἴδησιν παντὸς κινήματος εἴτε
τῶν τυρράνων εἴτε τοῦ τυραννουμένου καὶ πρὸς τὸν μέγαν ἀγῶνα συγκινουμένου καὶ
ἐξανισταμένου ἔθνους.
Πρβλ.:
Σελίδες γιὰ τὴν Τουρκία (ἀγγλικά)
*
Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη -
Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις *
Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα
* Μυστικοὶ τῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας * Ὁ
Νέος Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Δύση *
Τὸ Σύμβολο τῆς
Πίστεως *
Κωνσταντινούπολις
