|
|
|
|
ΕΠΕΙΔΗ διττός ἐστιν ὁ φόβος κατὰ τὸ φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ͵ καὶ κατὰ τὸ ὁ φόβος κυρίου ἁγνός͵ διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος͵ καὶ μέγας καὶ φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλῳ αὐτοῦ͵ ζητητέον πῶς ἔξω βάλλει τὸν φόβον ἡ ἀγάπη͵ εἴ περ εἰς αἰῶνα αἰῶνος διαμένει͵ πῶς δὲ φοβερὸς ἔσται διαμένων ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ἀπείρους αἰῶνας ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλῳ αὐτοῦ. ῍Η μᾶλλον͵ ἐπειδή͵ καθὼς ἔφην͵ διττός ἐστιν ὁ φόβος͵ ὁ μὲν ἁγνὸς ὁ δὲ οὐχ ἁγνός - οἷον͵ ὁ μὲν ἐπὶ πλημμελήμασι κατ΄ ἐκδοχὴν κολάσεως συνιστάμενος φόβος͵ αἰτίαν ἔχων τῆς οἰκείας γενέσεως τὴν ἁμαρτίαν͵ ὡς οὐχ ἁγνός͵ οὐκ ἔσται διαπαντός͵ τῇ ἁμαρτίᾳ διὰ τῆς μετανοίας συναφανιζόμενος͵ ὁ δὲ ἁγνὸς φόβος͵ ὁ δίχα τῆς ἐπὶ πλημμελήμασι μνήμης ἀεὶ συνεστώς͵ οὐκ ἀπογενήσεταί ποτε͵ διότιπερ οὐσιωδῶς ἐμπέφυκέ πως τῷ θεῷ πρὸς τὴν κτίσιν͵ ποιούμενος ἔκδηλον αὐτοῦ πᾶσι τὴν φυσικὴν αἰδεσιμότητα τῆς ὑπὲρ πᾶσαν βασιλείαν τε καὶ δύναμιν ὑπεροχῆς - ͵ ὁ τοίνυν μὴ φοβούμενος τὸν θεὸν ὡς κριτήν͵ ἀλλ΄ αἰδούμενος αὐτὸν διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς ἀπείρου δυνάμεως ὑπεροχήν͵ οὐκ ἔχει δικαίως ὑστέρημα͵ τέλειος ὑπάρχων ἐν τῇ ἀγάπῃ͵ μετ΄ αἰδοῦς καὶ τῆς πρεπούσης σεβασμιότητος ἀγαπῶν τὸν θεόν͵ καὶ οὗτός ἐστιν ὁ κτησάμενος τὸν διαμένοντα φόβον εἰς αἰῶνα αἰῶνος͵ καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὑστέρημα τὸ παράπαν οὐδέν. Συνᾴδουσιν οὖν ἀλλήλοις ὅ τε προφήτης καὶ ὁ εὐαγγελιστής͵ ὁ μὲν λέγων μὴ εἶναι τοῖς κατὰ τὸν ἁγνὸν φόβον τὸν κύριον φοβουμένοις ὑστέρημα͵ ὁ δὲ τὸν φοβούμενον ὡς κριτὴν διὰ τὴν ἐρρυπωμένην συνείδησιν μὴ εἶναι τέλειον ἐν τῇ ἀγάπῃ. Κατὰ ταύτην τὴν ἐκδοχὴν τυχὸν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλῳ αὐτοῦ φοβερός ἐστιν ὁ θεός͵ ὡς ἐγκεκραμένην φόβῳ ποιῶν τὴν τῶν ἀγαπώντων αὐτὸν καὶ περὶ αὐτὸν γενησομένων ἀγάπην. Φόβου γὰρ καθ΄ ἑαυτὴν κεχωρισμένη ἡ ἀγάπη εἰς καταφρόνησιν πέφυκεν ὡς τὰ πολλὰ μεταπίπτειν͵ μὴ οἷον στομουμένης φόβῳ τῆς ἐξ αὐτῆς τικτομένης φυσικῶς παρρησίας. Τί δὲ βούλεται τὸ περικύκλῳ αὐτοῦ λεγόμενον͵ εἰ δοκεῖ͵ κατανοήσωμεν. Ὁ γὰρ κυκλούμενος καὶ ἐμπρὸς καὶ ὀπίσω καὶ ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν ἔχει τοὺς περικυκλοῦντας αὐτόν. Ἐπειδὴ τοίνυν καὶ ὁ κύριος ἔχει τοὺς περικυκλοῦντας͵ νοήσωμεν τοὺς μὲν ὀπίσω τοὺς διὰ τῶν ἐντολῶν κατὰ τὴν πρακτικὴν ἀρετὴν ἀμέμπτως ὀπίσω κυρίου τοῦ θεοῦ πορευθέντας͵ τοὺς ἐξ ἀριστερῶν δὲ τοὺς τὴν φυσικὴν ἐν πνεύματι θεωρίαν μετὰ τῆς τῶν κριμάτων εὐσεβοῦς ἀναλήψεως κατορθώσαντας - φησὶ γὰρ περὶ τῆς σοφίας ἡ τῶν Παροιμιῶν βίβλος ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆς πλοῦτος καὶ δόξα -, τοὺς ἐκ δεξιῶν δὲ τοὺς καθαρὰν αἰσθητῆς φαντασίας δεξαμένους τὴν ἄϋλον γνῶσιν τῶν νοητῶν - ἐν γὰρ τῇ δεξιᾷ αὐτῆς͵ φησί͵ ἔτη ζωῆς -͵ τοὺς δὲ ἐμπρὸς τοὺς δι΄ ὑπερβάλλουσαν περὶ τὸ θεῖον κάλλος ἐρωτικὴν τῆς κατὰ νοῦν ἐφέσεως ζέσιν ἀξιωθέντας τῆς πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἀπολαύσεως. Εἰ δὲ καὶ ἄλλος ἐστὶ περὶ τούτου μείζων λόγος καὶ ὑψηλότερος͵ ὑμῖν καὶ τοῖς καθ΄ ὑμᾶς θείοις ἀνδράσιν ἐστὶ ληπτός.
Ἅγιος Mάξιμος : σελίδα περιεχομένων
Μυστικοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας : Ἀρχικὴ Σελίδα Περιεχομένων url : www.ellopos.gr/mystics/default.asp
Πρβλ. Ἀποφθέγματα τῶν Πατέρων στὰ Νέα Ἑλληνικά
