Άγ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άγιο Φως

Σελ 18

Παλαιότερον ο ήλιος εφαίνετο εις εμέ ως άυλος, αλλά μετά την θεωρίαν του Ακτίστου Φωτός της Θεότητος και αυτός –το φυσικόν φως– εγένετο δι’ εμέ τραχύς [όπως το δαιμονικό φως] και κατά καιρούς επιθετικός. … Άλλως συμβαίνει μετά του Φωτός της Θεότητος: φέρει πρωτίστως την αποκάλυψιν της Βασιλείας του Ουρανίου Πατρός.

Ο Χριστός μετά την ανάστασιν Αυτού ενεφανίζετο αποκλειστικώς εις εκείνους, οίτινες ήσαν ικανοί να αντιληφθούν Αυτόν εν τη ήδη τεθεωμένη και πεφωτισμένη σαρκί Αυτού, παραμένων αόρατος διά τους λοιπούς. [287] Κατά τον αυτόν τρόπον και το Άκτιστον Φως, 'το τα πάντα πληρούν', παραμένει αθέατον εις όσους δεν εξεζήτησαν την γνώσιν του Θεού δι όλης της υπάρξεως αυτών. …

Υπό το φως του γηίνου ηλίου η φύσις προβάλλει μεγαλοπρεπής εις τους οφθαλμούς. Το Θείον όμως Φως, όταν καταυγάση τον άνθρωπον, μεταμορφοί αυτόν διά θαυμαστού τρόπου. Τα πλέον κοινά πρόσωπα, αχρειωθέντα υπό της αμαρτίας, φωτίζονται εν τη προσευχή της μετανοίας υπό του Φωτός και φαίνονται νέα και εύμορφα εισέτι. … Το απαραβίαστον, το απρόσιτον Φως της Θεότητος Αυτού, ζωοποιεί τα πάντα, εναγκαλίζεται πάσαν την κτίσιν. Δεν υπόκειται εις την έννοιαν του χώρου, ούτε και του όγκου, και όμως είναι αχωρήτως πανταχού παρόν.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

      Πρβλ.: Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Η Θεολογία δεν είναι πολυμάθεια * Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας * Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων  * Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα