Σελ 19
Η έλλαμψις υπό του Φωτός τούτου δίδει εις τον
άνθρωπον την πείραν της αναστάσεως ως πρόγευσιν της μελλούσης μακαριότητος. … Εν
τη εσχάτη τελειώσει αυτού θα αποβή φορεύς του πληρώματος της θεανθρωπίνης ζωής,
θα τελειωθή καθ’ ομοίωσιν του Χριστού, του Θεανθρώπου. Δια της ενεργείας του
Φωτός τούτου εντός του μετανοούντος προβάλλει έν θαυμαστόν άνθος: το
Πρόσωπον-Υπόστασις. Και γνωρίζομεν ότι ίδιον αυτής της εν ημίν υποστατικής αρχής
είναι να περιλάβη δια αγάπης εν [288] τη αιωνιότητι ανεκφράστως μεγαλειώδη και
αγίαν ζωήν.
Το Φως του Χριστού είναι «ενέργεια» της
Θεότητος, άκτιστος, άναρχος ζωή του εν
Τριάδι Θεού. Η ενέργεια αύτη είναι ίδιον και του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος.
Εν τω Φωτί τούτω γνωρίζομεν και τον Πατέρα, και το Πνεύμα το Άγιον, και τον
Μονογενή Υιόν. Όταν το Φως τούτο δια της ευδοκίας του Θεού επισκιάση ημάς, τότε η εν ημίν
δυνάμει μόνον κατά την γέννησιν ημών υποστατική αρχή ενεργοποιείται και αξιούται
να ίδη τον Θεόν, να προσλάβη την οντολογικήν δύναμιν Αυτού, τον πλούτον της ζωής
του Ιδίου του Θεού. … Μέγας είναι ο άνθρωπος όταν ευρίσκηται εν τω Μεγάλω Θεώ. Δια
της δυνάμεως της Θείας αγάπης περιπτύσσεται τον κόσμον άπαντα και ο ίδιος, υπό
τινα έννοιαν, αποβαίνει «κέντρον του κόσμου». [289]…
Πρβλ.:
Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Η Θεολογία δεν είναι πολυμάθεια
* Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας *
Το βιο-μηχανικό πρόταγμα *
Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων
*
Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα
