Άγ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άγιο Φως

Σελ 3

Η θέα της ατελευτήτου αγιότητος του ταπεινού Θεού αφ’ ενός, και η συναίσθησις του εν ημίν ζώντος εωσφορικού σκότους αφ’ ετέρου, οδηγούν τον άνθρωπον εις τοιαύτην κατάστασιν, ώστε όλη η ύπαρξις αυτού συνθλίβεται εκ της ακράτου οδυνηράς ορμής προς τον Άγιον Θεόν. Εν ταυτώ κατέχεται υπό ισχυράς προς εαυτόν αποστροφής, και βαθύς κλαυθμός κυριεύει της ψυχής.

Ο πόνος ούτος είναι πνευματικός, μεταφυσικός, αφόρητος. Ο πόθος προς συγχώρησιν-συμφιλίωσιν μετά του Θεού ομοιάζει προς θανατηφόρον δίψαν. Τούτο δυσκόλως ερμηνεύεται εις τους μη έχοντας πείραν. Ο κλαυθμός ούτος κατά την φύσιν αυτού είναι φαινόμενον εντελώς διάφορον του ψυχικού κλαυθμού, όστις συνδέεται μετά συμφορών εν τοις ορίοις της επιγείου ζωής. … Η εν τω αγίω τούτω πόνω προσευχή δύναται να αποσπάση το πνεύμα του ανθρώπου εκ του κόσμου τούτου και να μεταθέση αυτό εις άλλον κόσμον. και ο γήινος [241] ούτος κόσμος περιέρχεται εις λήθην. και αυτό τούτο το σώμα παύει πλέον να είναι αισθητόν.

Οι Πατέρες ημών ωνόμασαν την κατάστασιν ταύτην «άδην μετανοίας». Δι’ αυτής γινόμεθα όμοιοι προς τον Χριστόν, τον κατελθόντα εις τον Αυτού «άδην της Αγάπης». Όσον βαρεία και εάν φαίνηται αύτη η «βάσανος του Αδάμ», όσον μεγάλα και εάν είναι τα παθήματα, συνοδεύονται εν τούτοις υπό της χαράς της κλήσεως του Θεού και του Φωτός της νέας ζωής.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

      Πρβλ.: Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Η Θεολογία δεν είναι πολυμάθεια * Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας * Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων  * Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα