|
|
ΡΙΛΚΕ
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἄγγελου Ἰωάννου, Ἡ ἄλλη του πλευρά
url : https://ellopos.gr/literature-rilke.asp
Σελ 3
Ὅμως ὕστερα ὑπάρχουν αὐτὰ τὰ χλωμιασμένα κορίτσια ποὺ γερνᾶνε, ποὺ συνεχῶς διαπεραιώνονται δίχως ἀντίσταση, ἀμεταχείριστα στὸ μυχιότερό τους, ποὺ ποτὲ δὲν ἀγαπήθηκαν.
Ἴσως νομίζεις, Θεέ μου, πὼς πρέπει ν’ ἀφήσω τὰ πάντα καὶ νὰ τ’ ἀγαπήσω. Ἢ γιατί νὰ μοῦ εἶναι τόσο δύσκολο, νὰ μὴν τὶς ἀκολουθήσω, ὅταν μὲ προσπερνᾶνε;
Γιατί ἐφευρίσκω μὲ μιᾶς τὰ γλυκότερα, νυχτερινότερα λόγια, κ’ ἡ φωνή μου στέκει ἁπαλὴ ἀνάμεσα ἀπ τὸ λάρυγγά μου καὶ τὴν καρδιά μου; Γιατί φαντάζομαι, πὼς θὰ τὶς κρατοῦσα μὲ ἀνείπωτη προσοχὴ στὴν ἀναπνοή μου, αὐτὲς τὶς κοῦκλες, ποὺ τὶς κορόιδεψε ἡ ζωή, ἀνοίγοντάς τους κάθε ἄνοιξη γιὰ τίποτα καὶ πάλι τίποτα τὴν ἀγκάλη, ὥς που χαλάρωσαν οἱ κλειδώσεις στοὺς ὤμους;
Ποτὲ δὲν πέσανε ψηλὰ ἀπὸ μιὰν ἐλπίδα, κ’ ἔτσι δὲ σπάσανε· ὅμως εἶναι ἀπαρνημένες καὶ ἤδη ἀχαμνὲς γιὰ τὴ ζωή. Μόνο χαμένες γάτες πᾶνε τὸ βράδυ στὶς κάμαρές τους καὶ τὶς γρατσουνίζουν κρυφὰ καὶ κοιμοῦνται πάνω τους. Κάποτε ἀκολουθῶ κάποιαν ἕνα δυὸ δρομάκους. Περνᾶνε πλάι στὰ σπίτια, διαρκῶς ἔρχονται ἄνθρωποι ποὺ τὶς καλύπτουν, κ’ ἐξακολουθοῦν νὰ ἐξαφανίζονται πίσω τους σὰν τὸ τίποτα.
Κι ὡστόσο ξέρω, ἂν κανένας δοκίμαζε νὰ τὶς ἀγαπήσει, θὰ ἦσαν βαρειὲς ἐπάνω του σὰν ἄνθρωποι ποὺ προχώρησαν πολύ, ποὺ σταματᾶνε νὰ περπατοῦν. Νομίζω, μονάχα ὁ Ἰησοῦς θὰ τὶς ὑπόφερνε, ποὺ ἔχει τὴν ἀνάσταση ἀκόμα μέσα σ’ ὅλα του τὰ μέλη· ὅμως δὲν τὸν ἐνδιαφέρουν.
Μόνο ἐκεῖνες ποὺ ἀγαποῦν τὸν ξεπλανεύουν, ὄχι αὐτὲς ποὺ περιμένουν μὲ λίγη ἐξυπνάδα ν’ ἀγαπηθοῦν ὅπως μὲ μιὰ κρύα λάμπα.
