url : https://www.ellopos.gr/phil-sherrard-science.asp
Σελ 3
Όταν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει κάποιου είδους πνευματικός κόσμος, τείνουμε να τον βλέπουμε σαν κάτι εντελώς διαφορετικό από το υλικό βασίλειο και να αρνούμαστε ότι το Θείο είναι παρόν μέσα στις φυσικές φόρμες και αδιαχώριστο απ’ αυτές.
Ομοίως, θεωρούμε ότι το Θείο μπορεί να μας γίνει γνωστό μόνο μέσω μίας απ’ ευθείας αντιλήψεως που παρακάμπτει τον φυσικό κόσμο, λες και η ύπαρξη αυτού του κόσμου είναι, από πνευματική σκοπιά, αρνητική και χωρίς καμμία σπουδαιότητα όσον αφορά τη σωτηρία μας.
Αυτός ο απόκοσμος τύπος εσωτερισμού πολύ συχνά εκφυλίζεται σε ένα είδος πνευματικής διαφθοράς, υπό την έννοια ότι έχει την αντιστοιχία του στην ιδέα ότι είναι δυνατόν να καλλιεργήσουμε την εσωτερική πνευματική ζωή και να καταπιαστούμε με τον διαλογισμό, τις επικλήσεις και άλλες πνευματικές πρακτικές, είτε καθιερωμένες και καθαγιασμένες είτε αυθαίρετες και πλαστές, ενώ η εξωτερική πλευρά της επαγγελματικής ή ιδιωτικής μας ζωής πειθαρχεί σε νοητικά, ψυχικά και υλικά μέτρα και συνήθειες που δεν έχουν τίποτα το πνευματικό αλλά είναι εντελώς δυσαρμονικά σε σχέση με τους θεμελιώδεις ρυθμούς της ζωής τόσο του θείου, όσο και του ανθρωπίνου και του φυσικού επίπεδου.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορούμε να βιώσουμε μία αυθεντική πνευματική ζωή μόνο υπό τον όρο ότι πρώτον, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε το υλικό σύμπαν και τη θέση μας μέσα σ’ αυτό συνάδει με την αρμονία που έχει ενσταλαχθεί μέσα στην όλη δομή του από το Θείο διάταγμα διά του οποίου δημιουργήθηκε και διατηρείται στην ύπαρξη, και δεύτερον, ότι κατά το μέτρο που είναι ανθρωπίνως δυνατό, συμμορφώνουμε κάθε πλευρά της ζωής μας - νοητική, συναισθηματική, σωματική - με την αρμονία αυτή, και κατά συνέπεια απεμπλεκόμαστε από κάθε δραστηριότητα ή συνήθεια η οποία εμφανώς συγκρούεται μαζί της.
