Λογοτεχνία

Γ. Βαλσάμης

Μιὰ πολυτονικὴ παρατήρηση

Σελ 2

Ὁ πλοῦτος τῆς γλωσσικῆς μας παράδοσης δὲν σημαίνει μόνο περισσότερες λέξεις, ἀλλὰ περισσότερους τρόπους, περισσότερα αἰσθήματα, ἀπὸ ὅπου ἀντλοῦμε μεγαλύτερη ἑνότητα μὲ τὴν ἱστορία μας ἡ ὁποία θεμελιώνει τὴν συνολικὴ ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν ἱστορία τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Σημαίνει λοιπὸν ἡ καλὴ γλωσσικὴ παιδεία πνευματικὸ ὀργανισμὸ ἰσχυρότερο, ὑψηλότερο μέτρο καὶ μεγαλύτερη δυνατότητα σκέψης, ἡ ὁποία δὲν εἶναι καθαρὴ δυνατότητα, ἀλλὰ πραγματικότητα σκέψης ἀπὸ μόνη της. Γι' αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία κράτησε τὴ γλῶσσα τῆς Λειτουργίας ἀκόμη καὶ στὴν τουρκοκρατία, καὶ γενικὰ “ἐπέτυχε στὸ θέμα τῆς γλώσσας τὴ χρυσὴ τομή: στὴ λατρεία της διετήρησε τὴν καθιερωμένη γλωσσικὴ μορφή, ἐνῶ στὸ κήρυγμα, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐξαιρέσεις τῶν ἀπροσγείωτων ἀρχαιοπλήκτων, δέχθηκε τὴ δημώδη (τὰ ρωμαίικα), καταφάσκοντας, ἔτσι, τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα σ' ὅλες τὶς ἱστορικὲς μορφές της”.[1]

[1] Μεταλληνός, “Ἡ συνέχεια τοῦ Γένους μετὰ τὴν Ἅλωση”, Ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης, ἐπιμ. Εὐ. Χρυσός, Ἀθήνα 1994, σ. 327.

Αρχική ||| Επόμενη σελίδα

     Πρβλ. Γράμματα Ἑλληνικά * Σκέψεις τοῦ Γιώργου Σεφέρη   * Καστοριάδης: Ἡ παιδεία προϋποθέτει τὸν ἔρωτα * Καπιταλισμὸς χωρὶς συνείδηση * Ἡ κατάρρευση τῶν κριτηρίων ὁδηγεῖ στὴν πορνογραφία