Άγ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άγιο Φως

Σελ 14

Και εάν η διάνοια εκλάβη εαυτήν ως την υψίστην εκδήλωσιν του ανθρώπου και παραδοθή εις αφηρημένας αναβάσεις προς το Απόλυτον Είναι, άνευ της καρδιακής αγάπης, τότε είς τινας περιπτώσεις δύναται να φθάση μέχρι εωσφορισμού· εωσφορισμού συνοδευομένου υπό του ανθρωποκτόνου αυτού ψυχρού φωτός και της αμειλίκτου καταφρονήσεως των παθημάτων εκατομμυρίων ανθρώπων. [269]

Ο νους ημών εκτίσθη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Νοός του Πρώτου, του Θεού. Το φως είναι ίδιον του νοός ημών, διότι εδημιουργήθη κατ’ εικόνα Εκείνου, Όστις είναι το άναρχον Φως. … Ο άνθρωπος διατρέχει τον κίνδυνον να εκλάβη το φυσικόν [λογιστικό-συμβολιστικό-τυποποιητικό] φως του κτιστού νοός ως Άκτιστον, Θείον. Εν καταστάσει τοιούτων αποκλίσεων ο ανθρώπινος [συμβολιστικός] νους απεργάζεται μυστικάς θεωρίας, αίτινες είναι εφικταί εις αυτόν κατά την κτιστήν [συμβολιστική] αυτού φύσιν, απομακρύνουν όμως αυτόν εκ της αυθεντικώς υπαρχούσης αιωνιότητος. [272] …

Η κλήσις του Κυρίου απευθύνεται πρωτίστως εις την καρδίαν, το πνευματικόν κέντρον του προσώπου. … Η φλόξ της αγάπης ταύτης ελκύει ολοτελώς τον νουν [273] εις την καρδίαν· και τακείς ούτος δια της φλογός ταύτης, ενούται μετά της καρδίας εις έν και θεωρεί το Είναι εν τω Φωτί της Θείας Αγάπης. Ο άνθρωπος «ενοποιείται»: θεραπεύεται.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

      Πρβλ.: Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Η Θεολογία δεν είναι πολυμάθεια * Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας * Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων  * Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα