π. Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει τὴν οἰκειότητα
Γιὰ τοὺς Ἀνατολικοὺς Πατέρες ἡ Θεολογία εἶναι πράγματι ἀποκορύφωμα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, καὶ μάλιστα τῆς ζωῆς τῆς προσευχῆς... Ἡ δική μας δὲ γνώση γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ἡ δική Του γνώση γιὰ μᾶς βασίζεται στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ σὲ μᾶς...
Μιὰ τέτοια γνώση ἔχει τὴ σημασία τῆς ἕνωσης τοῦ γνωρίζοντος μὲ τὸν γνωριζόμενο, ὅπως λέει π.χ. ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης: ἡ γνῶσις ἑνωτικὴ τῶν ἐγνωκότων καὶ ἐγνωσμένων (ἐστίν), ἢ ὅπως πρὶν ἀπ' αὐτὸν μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης: Ἔθος ἐστὶ τῇ Γραφῇ τὸ ἰδεῖν ταυτόσημον τῷ σχεῖν, ἔτσι ὥστε ἡ γνῶσίς ἐστι ἡ μετουσία ὅσον ἐφικτόν. Παρόμοια καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας μιὰ τέτοια γνώση ὀνομάζει οἰκειότητα… (Πρβλ. Ἐφ. 2.19: ‘οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ’). Διότι, συνεχίζει ὁ Ἅγιος Κύριλλος, ζωὴ ἡ γνῶσις… δι' ἧς τῷ ζῶντι καὶ ζωοποιῷ προσοικειούμεθα Λόγῳ.
Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ γίνεται φανερὸ γιατί ἡ χριστιανικὴ παράδοση ὡς γνήσιο Θεολόγο ὀνόμασε ἀκριβῶς τὸν Ἀπόστολο τῆς Ἀγάπης, τὸν ἠγαπημένο μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ ὀρθόδοξη λατρευτικὴ ποίηση λέει χαρακτηριστικὰ σὲ ἕνα στιχηρό: “πλήρης ὢν τῆς ἀγάπης, πλήρης γέγονε καὶ τῆς θεολογίας.”
Πρβλ.:
Γιέβτιτς, Ἡ ἐμπλοκὴ στὰ
ψευδοπροβλήματα ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σὲ ψευδεῖς λύσεις *
Σμέμαν, Ἡ Ζωὴ τοῦ Κόσμου
* Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας *
Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως *
Ορθοδοξία, Καθολικισμός,
Ευρώπη - Ερωτήσεις και Απαντήσεις
*
