π. Αλ. Σμέμαν, Η ζωή του κόσμου (ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία)

Από: Al. Schmemann, Για να ζήσει ο κόσμος, μτφρ. Ζήσιμος Λορεντζάτος, Αθήνα 1970, εκδ. Δωδώνη, σσ. 13-33.
Προετοιμασία ψηφιακής δημοσίευσης: Νέλη Παππά, 2003.

"Ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει" ("der Mensch ist was er isst"). Με τη ρήση αυτή ο Γερμανός ματεριαλιστής φιλόσοφος Feuerbach νόμισε ότι έβαλε τέλος σε όλες τις "ιδεαλιστικές" θεωρίες σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Στην πραγματικότητα διατύπωνε, δίχως να το ξέρει, την πιο θρησκευτική αντίληψη που υπάρχει για τον άνθρωπο. Γιατί πολύ πριν από τον Feuerbach ο ίδιος ορισμός για τον άνθρωπο είχε δοθεί από τη Βίβλο. Στη βιβλική διήγηση της Δημιουργίας ο άνθρωπος παρουσιάζεται πρώτα από όλα σαν ένα ον που πεινάει και όλος ο κόσμος είναι η τροφή του. Αμέσως ύστερα από την οδηγία που αφήνει στους ανθρώπους να πληθύνουνται και να κατακυριέψουνε τη γη, ο Θεός, σύμφωνα με το συγγραφέα του πρώτου κεφαλαίου της Γένεσης, τους παραγγέλνει να φάνε από τη γη: "Ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον ... καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν...". Ο άνθρωπος πρέπει να φάει για να ζήσει, πρέπει να βάλει τον κόσμο μέσα στο κορμί του και να τον μετασχηματίσει σε άνθρωπο, σε σάρκα και σε αίμα. Πραγματικά ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει, και ολόκληρος ο κόσμος παρουσιάζεται για τον άνθρωπο σαν ένα τραπέζι από ένα γενικό συμπόσιο. Και η εικόνα αυτή του συμπόσιου παραμένει σε ολόκληρη τη Βίβλο η κεντρική εικόνα της ζωής. Είναι η εικόνα της ζωής στην πρωταρχή της, η εικόνα της ζωής στο τέλος της και στην πλήρωσή της: "... ἵνα ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ Βασιλεία μου".

Επόμενη σελίδα

      Πρβλ.: Σμέμαν, Χρειάζεται υπακοή στην Αλήθεια * Schmemann, A History of the Orthodox Church * Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας *  Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως * Ορθοδοξία, Καθολικισμός, Ευρώπη - Ερωτήσεις και Απαντήσεις *  Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων  * Ὁ Νέος Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Δύση * Κόντογλου, Κατὰ Ἑνωτικῶν * Βυζάντιο - Η αγιασμένη πολιτεία  *  Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός *  Συκουτρής, Οι πνευματικές κατευθύνσεις των νέων: προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής * Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα