Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Ἀπό: Λουΐ Ντυμόν, Δοκίμια για τον ατομικισμό, μτφρ. Μπάμπης Λυκούδης, Αθήνα 1988, σσ. 71-80.  © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΥΡΥΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ

Προετοιμασία ψηφιακής δημοσίευσης : Γιώτα Κυριακίδου, 2007

Οι σελίδες πού αναδημοσιεύονται εδώ αποτελούν το κεφάλαιο "Καλβίνος" τού πρώτου δοκιμίου "Σχετικά με τη σύγχρονη ιδεολογία: Από το εξωκόσμιο στο ενδοκόσμιο άτομο". Οι 10 σελίδες του Καλβίνου επιτρέπουν την ελάχιστη επαφή με τον ιδιαίτερα γόνιμο προβληματισμό του συγγραφέα. Όποτε μπορέσετε, να πάρετε και να διαβάσετε όλο το βιβλίο.

Με ποια έννοια μπορεί να θεωρηθεί ο Καλβίνος ότι εκφράζει το τέλος μιας διαδικασίας; Η γενική εξέλιξη εξακολουθεί και μετά απ' αυτόν. Το ενδοκόσμιο-άτομο θα προοδεύσει με τις σέκτες, με το Διαφωτισμό και με την υστερότερη πορεία. Από την οπτική γωνία όμως που επιλέξαμε, αυτήν της εννοιακής σχέσης ατόμου, Εκκλησίας και κόσμου, ο Καλβίνος αποτελεί μια κατάληξη: η Εκκλησία του είναι η τελευταία μορφή που μπορούσε να πάρει η Εκκλησία χωρίς να εξαφανιστεί. Επιπλέον, όταν λέω Καλβίνος, έχω υπόψη μου τη Μεταρρύθμιση όπως κορυφώνεται —από την άποψή μας— στον Καλβίνο. Ο Καλβίνος οικοδόμησε επί του Λούθηρου. Πίστευε ότι απλώς και μόνο διασαφηνίζει, αναλύει την τοποθέτηση του Λούθηρου και αντλεί απ' αυτή τα λογικά της συμπεράσματα. Μπορούμε λοιπόν, για να συντομεύουμε, να αποφύγουμε τη θεώρηση του λουθηρανισμού καθεαυτού, να κρατήσουμε απ' τις απόψεις του Λούθηρου μόνο αυτές που έχει ως προϋπόθεσή του ο Καλβίνος και να αφήσουμε κατά μέρος όσες από τις άλλες του αντιλήψεις ξεπερνιούνται ή αντικαθίστανται απ’ τον Καλβίνο.

Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις