Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Σελ 2

Η θέση μας είναι απλή. Με τον Καλβίνο, η ιεραρχική διχοτόμηση που χαρακτήριζε το πεδίο μελέτης μας παίρνει τέλος: το ανταγωνιστικό κοσμικό στοιχείο, στο οποίο ο ατομικισμός παραχωρούσε ως τώρα κάποια θέση, εξαφανίζεται ολοκληρωτικά στη θεοκρατία του Καλβίνου. Το πεδίο ενοποιείται απόλυτα. Το άτομο είναι τώρα μέσα στον κόσμο, και η ατομικιστική αξία βασιλεύει χωρίς περιορισμούς και φραγμούς. Έχουμε μπρος μας το ενδοκόσμιο-άτομο.

Στην πραγματικότητα, η αναγνώριση του γεγονότος αυτού δεν είναι καινούρια· βρίσκεται σε κάθε σελίδα του κεφαλαίου του Τραιλτς πάνω στον Καλβίνο, ακόμη κι αν εκεί εκφράζεται με κάπως διαφορετική γλώσσα. Απ' την αρχή του βιβλίου του, στο τέλος του κεφαλαίου περί Παύλου, ο Τραιλτς κατευθύνει ήδη το βλέμμα του προς την ενοποίηση αυτή (σ. 81-82): «Η αρχή αυτή της απλής συμπαράταξης των δεδομένων συνθηκών και των ιδεωδών αναζητήσεων, το μείγμα δηλαδή συντηρητισμού και ριζοσπαστισμού, θα εξαρθρωθεί απ' τον καλβινισμό».

Αρχική ||| Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις