Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Σελ 14

Μπορούμε λοιπόν, καταρχήν, να αντικαταστήσουμε το πρώτο μοντέλο μας με ένα άλλο ακριβέστερο· θα περιοριστώ όμως σε μια σκιαγράφηση. Ανάμεσα στην περιέχουσα αξία —το εξωκόσμιο-άτομο— και τις γήινες αναγκαιότητες και υποταγές, πρέπει να τοποθετήσουμε την Εκκλησία. Τη βλέπουμε διαμέσου των αιώνων να δρα σε δύο μέτωπα, να ορθώνεται εναντίον του πολιτικού κατεστημένου και παράλληλα, χοντρικά μιλώντας, εναντίον του ατόμου. Πράγματι, είχε ανυψωθεί από δυο πλευρές: υποτάσσοντας, τυπικά τουλάχιστον, την αυτοκρατορία και, επίσης, μέσω της γρηγοριανής μεταρρύθμισης και κυρίως του δόγματος των μυστηρίων (μέσα στα οποία και η μετάνοια), αναλαμβάνοντας ορισμένα λειτουργήματα και ορισμένες δυνατότητες που της επέτρεπαν να εξομαλύνει για τον κοινό πιστό την οδό της σωτηρίας. Με τη Μεταρρύθμιση το άτομο θέλησε να ανακτήσει για τον εαυτό του τις δυνατότητες αυτές. Ο Λούθηρος και ο Καλβίνος μάχονται την Καθολική Εκκλησία προπάντων ως θεσμό σωτηρίας. Στο όνομα της αυτάρκειας του ατόμου-σε-σχέση-με-το-Θεό, θέτουν τέρμα στον καταμερισμό εργασίας που είχε εγκαθιδρυθεί στο θρησκευτικό πεδίο από την Εκκλησία. Ταυτόχρονα αποδέχονται, ή τουλάχιστον ο Καλβίνος ξεκάθαρα αποδέχεται, την πολιτική ενοποίηση που είχε πετύχει η Εκκλησία.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις