Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Σελ 6

Προσπαθώ, με αρκετά ατελή τρόπο φυσικά, να συλλάβω το πλέγμα υποταγής και έξαρσης του εγώ που υπάρχει στο μόρφωμα των ιδεών και των αξιών του Καλβίνου. Στο πεδίο αυτό, δηλαδή στη συνείδηση του εκλεκτού, ξαναβρίσκουμε την ιεραρχική διχοτόμηση που μας είναι γνώριμη. Ο Τραιλτς μας καλεί να αποφύγουμε μια ερμηνεία που θα έβλεπε στον Καλβίνο έναν αχαλίνωτο ατομοκεντρικό ατομικισμό (individualisme atomique) και είναι αλήθεια ότι η θεία χάρη, η χάρη της εκλογής, είναι κεντρική στο δόγμα· και ο Καλβίνος δεν ενδιαφέρεται για την ελευθερία του ανθρώπου. Υποστηρίζει ότι «η τιμή του Θεού σώζεται όταν ο άνθρωπος υποκύπτει στο νόμο του, είτε ελεύθερη είτε αναγκαστική είναι η υποταγή του» (Σουαζύ, παρατ. από τον Τραιλτς, υποσημ. 330). Μολαταύτα, αν και βλέπουμε εδώ την ανάδυση του ατομικισμού-μέσα-στον-κόσμο και αν και ξέρουμε την εγγενή δυσχέρεια της στάσης αυτής, διαπιστώνουμε όμως ότι η υποταγή του εκλεκτού στη θεία χάρη είναι αναγκαίος όρος για τη νομιμοποίηση της αποφασιστικής αυτής μετάβασης.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις