url : https://www.ellopos.gr/papaioannou.asp
Για να μπορέσει να εμφανιστεί στην πραγματική του μορφή το χρίσμα του λαού και να σημάνει την «ανασυγκρότηση της πρωταρχικής ενότητας του Πνεύματος», έπρεπε η φιλοσοφία να καταδείξει την «απόλυτη αναγκαιότητα» της χριστιανικής δυστυχίας και της σύγχρονης αλλοτρίωσης. Ολόκληρη η φιλοσοφία της ιστορίας, που ο Χέγκελ εκθέτει στη Φαινομενολογία, είναι μια επεξήγηση αυτής της θέσης. Το γίγνεσθαι του πνεύματος συλλαμβάνεται ως μια κυκλική κίνηση σε τρεις χρόνους: η πρώτη στιγμή -η Ελλάδα- είναι η στιγμή της άμεσης αλήθειας, της υποστασιακότητας που πρέπει να αρνηθούμε. Η δεύτερη στιγμή -τα «δύο χιλιάδες χρόνια» της «αντίθεσης»- είναι η στιγμή του τραγικού, της δυστυχίας και της απώλειας της υπόστασης· η τρίτη στιγμή είναι η στιγμή της συμφιλίωσης, της επιστροφής στην πρωταρχική ενότητα, εμπλουτισμένη από όλες τις κατακτήσεις της διαδρομής, η στιγμή της επανευρεθείσης ευτυχίας. Η Γαλλική Επανάσταση θα ερμηνευθεί ως η έναρξη αυτής της επιστροφής στον εαυτό· έτσι η ταραγμένη συνείδηση του 18ου αιώνα θα οριστεί ως συνείδηση «που έχει εξέλθει από τη μακάρια υπόσταση» του ελληνικού πνεύματος και η οποία «δεν έχει ακόμη φτάσει σε αυτή την ευτυχία»: στην προοπτική αυτής της κυκλικής διαλεκτικής, «αυτές οι δύο προτάσεις καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα».[29]
