Δημήτρης Γιαννόπουλος - Ανδρέας Ήλιος

Σύντομη εισαγωγή στην εργογραφία του Νίκου Σκαλκώτα

Σελ 8

Η ανάπτυξη του κάθε χορού έχει άμεση σχέση με τη μέθοδο του δημοτικού οργανοπαίχτη και μάλιστα εκείνου του κλαρίνου (κλαρινέτου) και του βιολιού[64], που συνιστούν δύο από τα ελάχιστα δυτικά όργανα που αγκάλιασε η δημοτική παράδοση- τη μέθοδο, δηλαδή, των συνεχών αυτοσχεδιασμών[65]. Ο μαθητής του Schönberg παραλλάσσοντας το βασικό θέμα και τα μοτίβα του, παράγει τη μελωδία, το ρυθμό και τη μορφή του κάθε χορού. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το πρωταρχικό και ουσιώδες μορφολογικό σχήμα[66];

Έτσι ο Νίκος Σκαλκώτας αντιπαρέρχεται δημιουργικά την τετριμμένη θεματική αντίθεση μεταξύ των τμημάτων, μεταμορφώνοντας το βασικό θέμα και τα μοτίβα του κατά περίπτωση, με παντελή έκλειψη των αλυσίδων. Αξίζει να σημειώσουμε, ότι οι Χοροί του Σκαλκώτα, δεν εντάσσονται, όλοι, σε κάποια γνωστή μορφολογική κατηγορία[67], [68].

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

        Πρβλ.  Νίκος Σκαλκώτας, Μαριορί μου (από τους Ελληνικούς Χορούς, για ορχήστρα δωματίου) * 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Σκαλκώτα  * Iστοσελίδες για τον Νίκο Σκαλκώτα (Google)