Δημήτρης Γιαννόπουλος - Ανδρέας Ήλιος

Σύντομη εισαγωγή στην εργογραφία του Νίκου Σκαλκώτα

Σελ 9

Η φόρμα στην οποία αφιέρωσε ο συνθέτης το μεγαλύτερο κομμάτι από το ορχηστρικό του έργο είναι το κοντσέρτο [69], [70]. Την περίοδο 1929-30 γράφει ένα Κοντσέρτο για Πιάνο, Βιολί και Ορχήστρα (ΑΚ21)[71] που σήμερα δεν σώζεται. Πέντε από τα εννέα κοντσέρτα που σώζονται είναι για ένα ή δύο πιάνα, με το Πρώτο Κοντσέρτο για Πιάνο (1931,ΑΚ16)[72] να είναι και το πρώτο δωδεκάφθογγο κοντσέρτο για πιάνο[73]. Φαίνεται ότι αυτό το έργο στάθηκε αφορμή διαφωνίας του Schönberg με τον Σκαλκώτα ως προς τη χρήση περισσότερων της μίας σειρών[74]. Το Δεύτερο Κοντσέρτο για Πιάνο (1937-8,ΑΚ17)[75] ήρθε επτά χρόνια αργότερα αφού όμως προηγήθηκε το Κοντσερτίνο για δύο πιάνα (1935,ΑΚ20)[76]. Το Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα Πνευστών (1939,ΑΚ18)[77] έχει συντεθεί με πολύ ελεύθερη μέθοδο που δεν είναι ακριβώς σειραϊκή[78]· έχει ασυνήθιστο μέγεθος και μορφολογικό εύρος όντας γραμμένο για οριακά φειδωλό αριθμητικά σύνολο οργάνων με δέκα πνευστά καθώς και κρουστά αντί για συμφωνική ορχήστρα· αποτελεί σύμφωνα με τον ίδιο το συνθέτη το σημαντικότερο κοντσέρτο του.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

        Πρβλ.  Νίκος Σκαλκώτας, Μαριορί μου (από τους Ελληνικούς Χορούς, για ορχήστρα δωματίου) * 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Σκαλκώτα  * Iστοσελίδες για τον Νίκο Σκαλκώτα (Google)