Γιάννης Σταύρου, Ἀφήνω τὸ ἴδιο τὸ χρῶμα νὰ σχεδιάσει

Σελ 3

Ο ρομαντισμός που με κατακλύζει δεν δείχνει να μειώνεται απέναντι στην επιστημονική γνώση αυτού του κόσμου. Μάλλον γίνεται περισσότερο ποιοτικός, πιο λυρικός, περίτεχνος και ουσιαστικός. Το μυστήριο της ύπαρξης μας γίνεται ακόμα βαθύτερο και γοητευτικότερο όσο η γνώση αυξάνει...

Η ζωγραφική μου είναι εικονική. Όμως χρησιμοποιώ πάντα το τοπίο, τη φύση, σαν μια πρώτη ύλη. Σαν βάση και κοινό κωδικό με το θεατή, για να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι ή πιστεύω, ίσως αυτά που προτείνω...

Χαίρομαι με ανανεωμένη διάθεση τη ζωγραφική πράξη, ξεφεύγω από τη ρουτίνα, παίρνω πραγματική δύναμη από αυτό που δημιουργώ. Πλησιάζω τα πράγματα και τις εικόνες που μας περιβάλλουν καθημερινά, με λιγότερο σκεπτικισμό, με περισσότερη διάθεση να ανακαλύψω τις μυστικές χαρές που δίνει η απλότητα τους, μέσα από τη ζωγραφική μου. Αφήνω το ίδιο το χρώμα να σχεδιάσει, να αναδείξει το φως που είναι το σημαντικότερο σ’αυτή τη δημιουργία. Νομίζω ότι είχα ξεχάσει τα δέντρα, τα πουλιά, τον ουρανό…Ο ζωγράφος οφείλει να διανοείται με το πινέλλο και την ψυχή του. Μιλώντας για την ίδια τη δουλειά που παρουσιάζω, έχω να πω ότι στρέφει αρκετά βλέμματα προς τα πίσω. Στο πλούσιο χρώμα των μεγάλων δασκάλων του περασμένου αιώνα.

...Ο λυτρωτικός αντικονφορμισμός, που όταν πραγματοποιείται με αίσθημα και συνείδηση, απελευθερώνει τη δυναμική στο σχέδιο και το χρώμα του ζωγράφου...

Γιάννης Σταύρου

Προηγούμενη ||| Αρχική σελίδα Σταύρου, Αφήνω το ίδιο το χρώμα να σχεδιάσει

      Πρβλ.: Πίνακες τοῦ Γιάννη Σταύρου (ELLOPOS Photo Blog)   * Περικλῆς Γιαννόπουλος, Ἡ ἑλληνικὴ γραμμὴ καὶ τὸ ἑλληνικὸ χρῶμα  * Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Συκουτρής, Οι πνευματικές κατευθύνσεις των νέων: προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής * Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει τὴν οἰκειότητα