Σελ 9
Δὲν πρέπει ν' ἀφήνουν
οἱ νέοι τὸν ἑαυτό τους νὰ καταληφθεῖ ἀπὸ
τὸν ναρκισσισμὸ τῆς νεότητας.
Ὅταν ἀκοῦμε ἐμεῖς οἱ
νεότεροι γύρω μας "ἔτσι εἶναι οἱ νέοι,
αὐτὸ εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς νεότητας",
κλπ., δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι αὐτὰ
λέγονται γιὰ νὰ ἐξηγήσουν, ὄχι γιὰ νὰ
δικαιώσουν τὶς πράξεις καὶ τὶς ἰδέες μας,
δὲν πρέπει, ἑπομένως, νὰ καμαρώνουμε γι'
αὐτά. Πνευματικὰ ὁ νέος πρέπει νὰ
φιλοδοξεῖ, ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα, νὰ
πάψει νὰ εἶναι νέος. Νέος πρέπει νὰ
προσπαθεῖ νὰ μείνει πάντα, ὅσα χρόνια κι
ἂν ἔχει, στὴν καρδιά, στὴν ἁγνότητα τῶν
προθέσεων, στὴ δύναμη τοῦ ἐνθουσιασμοῦ,
στὴ φλογερότητα τῆς πίστης, στὸ ἄδολο
ἀντίκρυσμα κάθε ὡραίου, ὑψηλοῦ καὶ
ἀληθινοῦ. Ἐδῶ δὲν πρέπει ποτέ του νὰ
γεράσει.
Πρβλ.:
Σμέμαν, Ἡ Ζωὴ τοῦ Κόσμου
* Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες
* Το βιο-μηχανικό πρόταγμα *
Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας
