Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Σελ 10

Επίσης, τα περισσότερα από τα γνωρίσματα που αντιστοιχούν στην εξωκοσμικότητα χάνουν τη λειτουργία τους και εξαφανίζονται. Η επιστροφή του Μεσσία είχε από πολύ καιρό χάσει πολλή απ' την επιτακτικότητα της άμεσης πραγμάτωσής της. Η βασιλεία του Θεού θα χτιζόταν τώρα πάνω στη γη σιγά-σιγά, με τις προσπάθειες των εκλεκτών. Για όποιον μάχεται χωρίς ανάπαυλα με τους ανθρώπους και τους θεσμούς έτσι όπως είναι, η φυσική κατάσταση ή η κατάσταση της αθωότητας, η διάκριση απόλυτου και σχετικού Νόμου της φύσης, είναι μάταιοι διαλογισμοί.

Ένα ερώτημα μπαίνει: μπορούμε αληθινά να πούμε ότι η ατομικιστική αξία βασιλεύει τώρα χωρίς αντίθεση ή περιορισμό; Με πρώτη ματιά, δεν φαίνεται να είναι έτσι. Ο Καλβίνος διατηρεί τη μεσαιωνική ιδέα, σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία πρέπει να εξουσιάζει το κράτος (ή την πολιτική κυβέρνηση της πόλης) και προπάντων θεωρεί πάντα την Εκκλησία ως ταυτισμένη με την όλη πολιτεία. Ο Τραιλτς υπογράμμισε με προσοχή το σημείο αυτό: παρόλο που πολλά από τα χαρακτηριστικά του καλβινισμού τον ωθούσαν προς τη σέκτα, και ανεξάρτητα από το τι ακολούθησε προς αυτή την κατεύθυνση ή προς εκείνη την «ελεύθερων Εκκλησιών», ο Καλβίνος πάντοτε υποστήριζε στενά τον έλεγχο από μέρους της Εκκλησίας όλων των δραστηριοτήτων μέσα στους κόλπους ολόκληρης της κοινωνικής κοινότητας —τι λέω;— έθεσε σε πλήρη εφαρμογή έναν τέτοιο έλεγχο στη Γενεύη.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις