Λουΐ Ντυμόν, Προτεσταντισμός και ατομικισμός

Σελ 12

Παρέμεινε τότε ως θεσμός χάρης ή σωτηρίας (Heilsanstalt), αλλά ο προ-ορισμός του Καλβίνου τη στέρησε και απ' αυτή την ιδιότητα, στην πράξη αν όχι στο πεδίο των αρχών. Παρέμεινε απ' την Εκκλησία ένα όργανο πειθαρχίας, που ασκεί επίδραση πάνω στους ανθρώπους (τόσο στους εκλεκτούς όσο και τους αποδοκιμασμένους, μια και πρακτικά είναι αδύνατο να ξεχωριστούν) και πάνω στην πολιτική κυβέρνηση. Ακριβέστερα, ήταν ένας θεσμός εξαγιασμού (Heiligungsanstalt), αποτελεσματικός για τον εκχριστιανισμό της ζωής της πόλης. Ολόκληρη η ζωή, στην Εκκλησία, την οικογένεια και το κράτος, την κοινωνία και την οικονομία, σε όλες τις ιδιωτικές και δημόσιες σχέσεις, όφειλε να μορφοποιείται από το θείο Πνεύμα και το θείο Λόγο, που θα μεταδίδονταν από τους διακόνους της Εκκλησίας (και θα επικυρώνονταν ενδεχομένως από το Συμβούλιο όπου εκπροσωπούνταν και λαϊκοί). Η Εκκλησία γινόταν τώρα το όργανο μέσω του οποίου οι εκλεκτοί θα κυβερνούσαν τους αποδοκιμασμένους και θα εκπλήρωναν το στόχο τους εις δόξαν Θεού. Διατηρούσε ορισμένα γνωρίσματα της παλαιάς Εκκλησίας και διακρινόταν έτσι από τη σέκτα, στην πράξη όμως έγινε μια συνάθροιση ατόμων (βλ. υποσημ. 29).

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.: Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις