Ἱστορία

 

Κώστας Παπαϊωάννου - Ιστορία και Θεοδικία

Κώστας Παπαϊωάννου

Ἱστορία καὶ Θεοδικία

url :  https://www.ellopos.gr/papaioannou.asp

Εκδόσεις Ελπήνωρ
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 26

Με βάση αυτό το μεγαλειώδες όραμα όπου ο απολλωνισμός της προόδου συμφιλιώνεται με τον διονυσιασμό της καθαρτήριας επανάστασης, ο Μαρξ επανατοποθέτησε τη διαλεκτική του Χέγκελ. Στον Μαρξ, όπως και στον Χέγκελ, ο γενικός προσανατολισμός της ιστορίας είναι ο ίδιος: η ιστορία είναι πάντα η ιστορία της απελευθέρωσης του ανθρώπου, η προοδευτική πραγματοποίηση της ελευθερίας· αλλά το κίνητρό της δεν είναι πια η «πρόοδος στη συνείδηση της ελευθερίας» αλλά η «ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων» και η υποτιθέμενη προέκτασή της στην πάλη των τάξεων. «Οι άνθρωποι», λέει ο Μαρξ, «απελευθερώνονται κάθε φορά στο μέτρο που οι υπάρχουσες παραγωγικές δυνάμεις, και όχι το ιδανικό τους για τον άνθρωπο, τους μέλλει και τους επιτρέπει να απελευθερωθούν».[53] Οι παραγωγικές δυνάμεις προωθούν την ιστορία και πραγματοποιούν την ελευθερία μέσω της πάλης των τάξεων η οποία επιτρέπει την επικράτηση της εκμεταλλευόμενης τάξης της προηγουμένης περιόδου: «πάντα η κακή πλευρά της κοινωνίας (η εκμεταλλευόμενη τάξη) επικρατεί πάνω στην όμορφη πλευρά»· είναι η κακή πλευρά που «παράγει την κίνηση που δημιουργεί την ιστορία συγκροτώντας την πάλη».[54]

Ο Μαρξ πίστευε ότι είχε διαμορφώσει μια «μονιστική» θεωρία ή ότι είχε ενοποιήσει το κοινωνικό γίγνεσθαι. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά σε δύο αντιλήψεις, εντελώς διαφορετικές, για τις «κινητήριες δυνάμεις» της ιστορίας. Η «αντικειμενική» περιγραφή της εξέλιξης ως ντετερμινισμού των παραγωγικών δυνάμεων και η «υποκειμενική» περιγραφή της πορείας της ιστορίας ως πάλης των τάξεων δεν είναι τόσο συντονισμένες μεταξύ τους όσο πίστευε ο Μαρξ. Πέρα απ' αυτό, ο Μαρξ ο ίδιος ήξερε πολύ καλά ότι καμία από τις τάξεις που απαριθμούνται στο Μανιφέστο δεν ήταν ικανή να παίξει τον επαναστατικό και δημιουργικό ρόλο που της είχε αποδώσει. Σε καμία περίπτωση η πάλη ανάμεσα στους ελεύθερους και τους δούλους, τους πατρικίους και τους πληβείους, τους βαρώνους και τους δουλοπάροικους, τους μάστορες και τους καλφάδες δεν κατέληξε σε έναν «επαναστατικό μετασχηματισμό» της κοινωνίας.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα
Πρβλ. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες Τὸ Βιο-Μηχανικὸ Πρόταγμα * Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας

ELLOPOS Elpenor in Print \ Γιωργος Βαλσαμης