Σελ 13
Η υπαρξιακή εμπειρία της αιωνιότητας
Με τούτη τη μεταστροφή τροποποιείται και η εσωτερική στάση έναντι του θανάτου. Ο
θάνατος είναι σίγουρα το τέλος, όπως και η γέννηση η αρχή, του έγχρονου
φαινομένου. Αθανασία όμως σημαίνει την αιωνιότητα, όπου το παρελθόν και το μέλλον
αναιρούνται. Η στιγμή, που είναι έγχρονη, όπου πληρούται υπαρξιακά, μετέχει
στην αιωνιότητα αυτού που εμπεριέχει όλον τον χρόνο. Η ιδέα της «αιωνιότητας της
στιγμής» είναι αντιφατική. Επιθυμεί να εκφράσει την αλήθεια, κατά την οποία η
πραγματικότητα της έγχρονης ενσώματης παρουσίας είναι το αυτό με την άχρονη
ιδεατότητα του ουσιώδους : ως η αιωνιότητα του αυθεντικώς πραγματικού.
Η ζωτική συνείδηση της εμπειρικής μας ύπαρξης δεν είναι ακόμη η υπαρξιακή
συνείδηση του εαυτού μας. Μόνον όταν με τη σκέψη του θανάτου επέλθει ο κλονισμός
της εμπειρικής ύπαρξης (Dasein) θα ξυπνήσει η ύπαρξη (Existenz). Ρίχνεται έξω,
στην απελπισία έναντι του μηδενός, ή δωρίζεται στη βεβαιότητα της αιωνιότητας.
Τις εμπραγματώσεις του κόσμου τις διαπερνά η αιωνιότητα, όταν ο κόσμος οδηγείται
προς το μηδέν. Και η αιωνιότητα δεν χάνεται, όταν η εμπειρική ύπαρξη ναυαγεί.
Είμαστε θνητοί ως απλές εμπειρικές υπάρξεις (Dasein), και είμαστε αθάνατοι
όταν φανερωνόμαστε μέσα στο χρόνο ως αυτό που είναι αιώνιο. Είμαστε θνητοί όταν
δεν αγαπούμε, και είμαστε αθάνατοι όταν αγαπούμε. Είμαστε θνητοί μέσα στην
αναποφασιστικότητα, και είμαστε αθάνατοι με την απόφαση. Είμαστε θνητοί ως
φυσικές διαδικασίες, και είμαστε αθάνατοι όταν δωριζόμαστε στην ελευθερία μας.
Πρβλ.:
Γιάσπερς, Η σημασία
της επικοινωνίας *
Jaspers, Truth is in communication * Jaspers,
The
Spirit of Europe
*
Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Κίρκεγκωρ, Η
αγωνία που λυτρώνει *
Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας *
Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις
καὶ Ἀπαντήσεις * Σωφρόνιος Σαχάρωφ,
Το Άκτιστο Φως
