Καρλ Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο

Σελ 16

Πρώτον : Ο θάνατος συγκαλύπτεται. Επιθυμούμε να τον λησμονούμε. Ή αντίστροφα : Τον σκεφτόμαστε συνεχώς, παραμελώντας τη ζωή. Και από τις δύο αναλήθειες μας ελευθερώνει η εξής στάση : αυτό που κάνω και που νοιώθω στέκεται κάτω από τούτο το κριτήριο: αντιστέκεται στον θάνατο;

Δεύτερον : Η ιδέα του θανάτου μπορεί να δημιουργήσει το φόβο έναντι της ζωής. Η ατένιση του κενού, εσωτερικού και εξωτερικού, οδηγεί προς την ακατάπαυστη δραστηριότητα και την αποφυγή της σκέψης. Αλλά η ανησυχία παραμένει κρυμμένη. Και μπορεί να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από αυτή φαινομενικά μόνο με τη ζωτική δύναμη, στην πραγματικότητα όμως από την ανάπτυξη της σκέψης επάνω στον ίδιο τον θάνατο. Τούτη η σκέψη μας βεβαιώνει πως η άλλη σημασία του ανθρώπου είναι απλώς ζωτική, αλλά η αγάπη του έχει μια βαρύτητα αιώνια. Η γαλήνη έναντι του θανάτου προκύπτει από τη συνείδηση αυτού, που κανένας θάνατος δεν μπορεί να το πάρει.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

    Πρβλ.:  Γιάσπερς, Η σημασία της επικοινωνίας *  Jaspers, Truth is in communication *  Jaspers, The Spirit of Europe *  Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Κίρκεγκωρ, Η αγωνία που λυτρώνει *   Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις * Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως