π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν, Παιδιά και Εκκλησία
Και τώρα ας μιλήσουμε για το σχολείο. Μου φαίνεται αυταπόδεικτο ότι το να οργανώνεις τα λεγόμενα μαθήματα του «Σχολείου της Κυριακής» κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας είναι κάτι που βρίσκεται σε βαθιά και μεγάλη ανακολουθία με το Ορθόδοξο πνεύμα. Η Θεία Λειτουργία είναι μία χαρούμενη σύναξη της Εκκλησιαστικής κοινότητας, και το παιδί πρέπει να γνωρίσει και να βιώσει αυτό το γεγονός πολύ πριν αποκτήσει την ικανότητα να καταλάβει το βαθύ νόημα αυτής της σύναξης. Μου φαίνεται ότι η επιλογή της Κυριακής σαν ημέρας για εκκλησιαστικό σχολείο δεν είναι και πολύ επιτυχημένη.
Η Κυριακή είναι πρωτίστως μία λειτουργική ημέρα, και γι αυτόν τον λόγο, θα έπρεπε να είναι Εκκλησιο-κεντρική και Λειτουργιο-κεντρική. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχαμε εκκλησιαστικά σχολεία τα Σάββατα πριν τον Εσπερινό ή την Αγρυπνία. Το επιχείρημα ότι οι γονείς δεν μπορούν και δεν θα φέρνουν τα παιδιά στην Εκκλησία δύο φορές την εβδομάδα είναι απλώς η παραδοχή της τεμπελιάς και της εφάμαρτης αμέλειας σχετικά με αυτά που είναι σημαντικά για τα παιδιά μας.
Το απόγευμα του Σαββάτου είναι το ξεκίνημα της Κυριακής και θα έπρεπε να είναι λειτουργικά καθαγιασμένο ακριβώς όσο και το πρωινό της Κυριακής. Διότι σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες παντού στον κόσμο η τέλεση του Εσπερινού ή της Αγρυπνίας γίνεται την παραμονή των Κυριακών ή των Πανηγύρεων.
Δεν υπάρχει λόγος να μη μπορούμε κι εμείς επίσης να ρυθμίσουμε την εκκλησιαστική μας ζωή σύμφωνα με την αρχή: Σχολείο – Εσπερινός – Λειτουργία, όπου το σχολείο θα είναι για τα παιδιά ουσιαστικά προετοιμασία και εισαγωγή προς την Ημέρα του Κυρίου, της Ανάστασής Του.
Πρβλ.:
Σμέμαν, Ἡ Ζωὴ τοῦ Κόσμου
* Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας *
Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως *
Ορθοδοξία, Καθολικισμός,
Ευρώπη - Ερωτήσεις και Απαντήσεις
*
