Ἀποσπάσματα
Σελ 10
Στοὺς ‘παράδοξους’ ἀλλὰ ζωντανοὺς ἐδῶ καὶ τώρα Ἕλληνες ἀπόθεσαν ἀόριστη μιὰ εὐχὴ κι ἔπλεξαν τὸν τελευταῖο σύνδεσμό τους μὲ τὴν ζωή. Ἦταν μιὰ κίνηση πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, ὅμως αὐτὸ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ γνωρίζουν. Ἀγνοοῦσαν ὅτι χωρὶς Ὀρθοδοξία ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἀπελπισμένος, καὶ (φαινομενικὰ παραδόξως) ὑποτιμοῦσαν τὸ γεγονὸς ὅτι κι αὐτοὶ δὲν εἶχαν πάρει οὐσιαστικὴ βοήθεια ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Σωστὰ ὁ Κ. Οἰκονόμος μιλάει γιὰ ἐπίφαση φιλελληνισμοῦ, ἡ ὁποία “ἐξαίρουσα δῆθεν καὶ τιμῶσα τὰ θαυμαστὰ κατὰ κόσμον ἀριστουργήματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἔθελγε τὴν φιλοτιμίαν τῶν νεωτέρων, [ἔστω ἀκουσίως] ἀποπλανῶσα τούτους ἠρέμα πρὸς ὀλιγωρίαν καὶ καταφρόνησιν τῆς πατρῴας εὐσεβείας· ὡς ἐθιζομένους κατὰ μικρὸν τὰ μὲν τῶν ἐθνικῶν προγόνων ὑπερτιμᾷν, δεύτερα δὲ τούτων τίθεσθαι καὶ ἀτιμότερα τὰ τῶν χριστιανῶν πατέρων ἱερά”.[147]
ΜΕΤΑΝΟΙΑ τῆς ἀρχαίας ζωντανὴ καὶ χειροπιαστὴ ὑπῆρξε ἡ Νέα Ρώμη. Τί μπορεῖ νὰ προετοίμαζε ἡ πτώση της καὶ πῶς αὐτὸ συνδέεται μὲ τοὺς τέσσερεις αἰῶνες τουρκικῆς κατοχῆς καὶ μὲ τοὺς δύο ποὺ ἀκολούθησαν μέχρι σήμερα; Γιὰ ποιό λόγο ὁ ἑλληνισμὸς δοκιμάστηκε τόσο καιρό, μὲ πρωτοφανῆ στὴν ἱστορία του κακοπάθεια ὑποδουλώσεως σὲ ἕνα ‘πολιτισμὸ’ κουφὸ τελείως καὶ τυφλὸ γιὰ ὅ,τι συγκινεῖ τὴν ἑλληνικὴ ψυχή; Γιὰ ποιό λόγο συνέβη ἡ “προελαύνουσα ἰσοπέδωση τῆς Ἀσίας, ποὺ ἀμεγέθης καὶ φρικτὴ κινεῖτο πρὸς τὴν Βασιλεύουσα”,[148] καὶ τί μπορεῖ νὰ σημαίνει ὁ σταδιακὸς προσανατολισμὸς πρὸς τὴν Δύση; Σὲ ποιόν θὰ ἀρκοῦσε ἡ ἐξήγηση, ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἔγιναν παρὰ μόνο γιὰ νὰ ἱδρυθεῖ ὁ σημερινὸς ἑλληνικὸς τυχοδιωκτισμός;
[147] Κ. Οἰκονόμος, Τὰ σωζόμενα ἐκκλησιαστικά, τ. Β’, ὅ.π., σ. 311.
[148] Τσάκωνας, Εἰσαγωγὴ εἰς τὸν Νέον Ἑλληνισμόν, ὅ.π., σ. 26.
Προηγούμενη Ἑνότητα - Ἑπόμενη Ἑνότητα
