Κίρκεγκωρ,
Η Αγωνία που
λυτρώνει [42 σελ.]
Σελ 31
Όταν λοιπόν ένας τέτοιος
άνθρωπος αποφοιτά απ' το σχολείο της δυνατότητας, και κατέχει καλύτερα
απ' όσο ένα παιδί το αλφαβητάρι του, πως δε μπορεί ν' απαίτηση απολύτως
τίποτ' απ' τη ζωή, και πως το Τρομαχτικό, ο χαμός, η εκμηδένιση
κατοικούν από πόρτα σε πόρτα μαζί με κάθε άνθρωπο, κι έχει ακόμα σε
βάθος μάθει, πως κάθε αγωνία, που και μόνη η σκέψη της τον κάνει να
φρικιά, είναι πιθανότατο να τον προσβάλει την κατοπινή στιγμή, τότε
μπορεί να δώσει άλλη εξήγηση στην πραγματικότητα· θα ψάλει διθυράμβους
στην πραγματικότητα, κι όταν ακόμα αυτή βαραίνει πάνω στους ώμους του δε
θα μπορέσει να λησμονήσει πως είναι πάρα πολύ, πάρα πολύ πιο εύκολη απ'
όσο ήταν η δυνατότητα. Μόνο μ' αυτό τον τρόπο μας μορφώνει η δυνατότητα·
γιατί η περατότητα και οι πεπερασμένες σχέσεις, όπου έχει οριστεί μια
θέση για το κάθε άτομο, κι αν ακόμα κείτονται μες στην καθημερινότητα ή
κι αν διαδραματίζουν ρόλο μες στην παγκόσμια Ιστορία, μορφώνουν μόνο
πεπερασμένα· και πάντα μπορείς να φλυαρήσεις μαζί τους, πάντα να πάρεις
κάτι άλλο απ' αυτές, πάντα να σταθείς μακριά, πάντα να εμποδίσεις να σου
μάθουν κάτι απόλυτο· κι αν οφείλεις να υποστείς την τελευταία περίπτωση,
πρέπει να έχεις τη δυνατότητα μέσα σου και να δημιουργήσεις με το δικό
σου μόχθο αυτό απ' το οποίο θα πάρεις μαθήματα, έστω κι αν την κατοπινή
στιγμή αυτά τα μαθήματα αρνούνται να παραδεχτούν πως είναι έργο δικό
σου, κι επιζητούν να σου στερήσουν κάθε δύναμη.
Πρβλ.:
Γιάσπερς, Ένα
μάθημα για τον θάνατο *
Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα
*
Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *
Προϋποθέσεις
της πνευματικής ζωής *
Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις
καὶ Ἀπαντήσεις
