Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 42

Ήδη πριν απ' το θάνατό του μπορεί να πάρει θέση σε κάποια πινακοθήκη προτύπων. Η περατότητα μπορεί να σου διδάξει πολλά, αλλ' από αγωνία θα σου μάθη μόνο μια πολύ μέτρια κι εξευτελιστική πλευρά. Όποιος αντίθετα έχει μάθει στ' αλήθεια ν' αγωνιά, είναι βέβαιο πως θα προχωρήσει χορεύοντας όταν οι αγωνίες της περατότητας αρχίσουν τη μουσική τους κι οι μαθητευόμενοι της περατότητας χάνουν την ψυχραιμία και το θάρρος τους. Έτσι μας εξαπατάει συχνά η ζωή. Ο υποχονδριακός ανησυχεί για το παραμικρό, αλλ' όταν έρθει η ώρα των σημαντικών γεγονότων, αρχίζει τότε να αισθάνεται ανακούφιση· και γιατί; Γιατί η σημαντική πραγματικότητα δεν είναι τόσο τρομαχτική όσο η δυνατότητα, που ο ίδιος είχε διαμορφώσει και που για να τη διαμορφώσει χρησιμοποιούσε ολόκληρη τη δύναμή του, ενώ τώρα τη χρησιμοποιεί ενάντια στην πραγματικότητα. Κι όμως σε σύγκριση προς το μαθητή της δυνατότητας ο υποχονδριακός είναι μόνο ατελής αυτοδίδακτος, μια κι η υποχονδρία εξαρτάται μερικά απ' το σώμα, συνεπώς κι απ' την τύχη.[3] Ο αληθινός αυτοδίδακτος είναι στον ίδιο βαθμό θεοδίδακτος, όπως είπε ένας άλλος συγγραφέας,[4] ή, για να μη χρησιμοποιήσουμε ένα όρο που θυμίζει τόση διανοητικότητα, είναι «αυτουργός τις της φιλοσοφίας»[5] και στον ίδιο βαθμό «θεουργός».[6] Όποιος όσον άφορα την ενοχή ανατράφηκε απ' την αγωνία, δε μπορεί να βρει τελική ανάπαυση παρά στη Λύτρωση.

[3] Γι' αυτό ο Hamann εκλαμβάνει τη λέξη «υποχονδρία» με ανώτερη σημασία, όταν λέη: «Αλλ' αυτή η αγωνία μέσα στον κόσμο είναι η μόνη απόδειξη της ετερογενείας μας. Γιατί αν δε μας έλειπε τίποτα, δε θάχαμε προχωρήσει περισσότερο απ' όσο οι ειδωλολάτρες και οι υπερβατικοί φιλόσοφοι που δεν έχουν ιδέα από Θεό και που χάσκουν μπρος στην αγαπητή φύση σαν ηλίθιοι· καμμιά νοσταλγία δε θα μας καταλάμβανε. Αυτή η αυθάδης ανησυχία, αυτή η ιερή υποχονδρία είναι ίσως η φωτιά με την οποία πρέπει ν' αλατίσουμε τα σφάγια και να φυλαχτούμε απ' τη σαπίλα του σύγχρονου seculi [αιώνα].» (6ος τόμος, σελ. 194) [Δες Pap. III A 235].
[4] Δες «Είτε - είτε» [Kierkegaard ].          [5] Δες Ξενοφώντος: «Συμπόσιον» [Ι, 5], όπου ο Σωκράτης χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη για τον εαυτό του.
[6] [Ελληνικά στο κείμενο. Αυτουργός: ο φτιαγμένος απ' τον εαυτό του. Θεουργός: ο φτιαγμένος απ' το Θεό.]

Προηγ. σελ. ||| Αρχική σελίδα Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις