Ἀποσπάσματα
Σελ 3
Ἰσχυρὸ σῶμα μὲ κουρελιασμένη συνείδηση διασφαλίζει βασανισμό: τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης βρίσκεται στὰ χέρια τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπου ὑπάρχει ζωντανὴ μνήμη καὶ πραγματικὴ παιδεία στὸν ὅποιο βαθμό. Στὴν ὀρθόδοξη ἑνότητα τῆς χριστιανοσύνης ὁ δυτικὸς κόσμος μπορεῖ νὰ ἔχει ἁγιότητα, καθολικότητα καὶ ἀποστολικότητα, ὥστε ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ μέγεθος τῶν πληθυσμῶν καὶ τῶν ἐδαφῶν, θὰ “ξαναριζώσουμε στὴν Εὐρώπη γιὰ νὰ ἀνοιχτοῦμε στὸν κόσμο”[125] ἀποστολικά, ὄχι γιὰ νὰ τὸν καταπιοῦμε. Ἡ δύση τῆς χριστιανοσύνης δὲν πάσχει μόνο ἀπὸ τὴν ἀπουσία νοήματος, ἐπειδὴ “τῆς λείπει, δυστυχῶς, ὁ μυθο‑ιστορικὸς δεσμός”.[126] Πιὸ ἔγκυρα καταλαβαίνει τὸ πρόβλημα ὁ Ράνσιμαν, ὅταν λέει ὅτι ὅπως ἔχουν τὰ πράγματα, σὲ λίγο ἡ Ὀρθόδοξη θὰ εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησία ἡ ὁποία θὰ ἔχει ἀπομείνει. Στὴν Ὀρθοδοξία βρίσκεται τὸ Μέτρο, ἀλλὰ μὲ διψυχία “οὔτε οἱ ἴδιοι εἰσερχόμαστε, καὶ ὅσους εἰσέρχονται τοὺς ἐμποδίζουμε νὰ μποῦν”.[127]
“Ἡ Φύση διαχωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεό, μετὰ ἀπὸ τὸν Ἄνθρωπο. Ὁ Ἄνθρωπος ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τὴ Φύση. Ἡ Φιλοσοφία διαχωρίζεται ἀπὸ τὴ Θεολογία, ἔπειτα ἡ Ἐπιστήμη διαχωρίζεται ἀπὸ τὴ Φιλοσοφία. Τὸ Πολιτικὸ θὰ ἀποσπαστεῖ ἀπὸ τὸ Θρησκευτικό. Θὰ συντελεστοῦν νέοι συνδυασμοί, ὅπως ἀνάμεσα στὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴν Τεχνικὴ ποὺ θὰ ἀναπτύξουν ἡ μιὰ τὴν ἄλλη. Μεταξὺ τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ καὶ τῆς Ἐπιστήμης θὰ συναφθεῖ μιὰ συμμαχία, αὐτὸ ὅμως ποὺ τὰ ἑνώνει (ὁ Ἄνθρωπος κύριος τῆς Φύσης) εἶναι αὐτὸ ποὺ τὰ ἀντιπαραθέτει (ἡ ὑποκειμενικὴ ἀνθρωποκεντρικὴ βάση τοῦ ἑνός, ἡ ἀντικειμενικὴ φυσικὴ βάση τῆς ἄλλης) ... Ὅ,τι χωρίζεται αὐτονομεῖται, καί, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἔχει χαθεῖ ὁ Θεός, τὸ Θεμέλιο τῶν θεμελίων, ὅ,τι αὐτονομεῖται ἀναζητεῖ καὶ νομίζει πὼς βρίσκει τὴ θεμελίωσή του σ’ αὐτὸ τὸ ἴδιο”.[128]
[125] Μοραῖν, Νὰ σκεφτοῦμε τὴν Εὐρώπη, ὅ.π., σ. 233.
[126] Μοραῖν, Νὰ σκεφτοῦμε τὴν Εὐρώπη, ὅ.π.
[127] Ματθ. 23.13.
[128] Μοραῖν, Νὰ σκεφτοῦμε τὴν Εὐρώπη, ὅ.π., σελ. 99-100.
Προηγούμενη Ἑνότητα - Ἑπόμενη Ἑνότητα
