Ἀποσπάσματα
Σελ 4
Ὁ Ἔλιοτ ἐξηγεῖ μὲ ἀκρίβεια ὅτι “χωρὶς μιὰ κοινὴ πίστη, ὅλες οἱ προσπάθειες γιὰ μιὰ προσέγγιση τῶν διαφόρων κρατῶν διὰ μέσου τῆς κουλτούρας δὲν μποροῦν παρὰ νὰ καταλήξουν σὲ μιὰ ψευδαίσθηση ἑνότητας μόνο”,[129] τῆς ἑνότητας ἀκριβῶς ἡ ὁποία θὰ φέρει τὴν ἀποξένωση στὸν βαθμὸ τοῦ ἀδιεξόδου. Αὐτὸ γιὰ τὴν Εὐρώπη σημαίνει κατ’ ἀρχὴν ὅτι δὲν χρειάζεται ‘μιὰ κοινὴ πίστη’, κάποιο Θεὸ ἢ καὶ ‘θεούς’. Ἀλλὰ καὶ ἂν παρέμενε στὴν χριστιανικότητά της, ἡ πίστη ὡς κοινωνικὸ γεγονὸς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει χωρὶς Ἐκκλησία, ὅσο οἱ δυτικὲς ὁμολογίες παραμένουν διαιρεμένες μεταξύ τους καὶ μὲ τὴν ἀρχαία παράδοσή τους, δηλαδὴ τὴν Ὀρθοδοξία. Πολλὲς οἱ ἁμαρτίες καὶ στὴν Ὀρθοδοξία, ὅμως καὶ μεγάλη δυνατότητα μετάνοιας, ἰσχυρότερη κλήση, ὅπως “ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς προσφέρει ἕνα δρόμο ποὺ παρακάμπτει τὴν ὀδύνη, ἀλλὰ ἕνα δρόμο μέσα ἀπ’ αὐτήν”.[130] Τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται λοιπὸν εἶναι: θὰ θελήσουν Ἀξία οἱ δυτικοὶ λαοί;
“Ὁ Θεάνθρωπος ἀποτελεῖ τὸ καλύτερο κριτήριο γιὰ κάθε τι τὸ θεῖο καὶ τὸ ἀνθρώπινο, καί στὸν κόσμο αὐτό, καί στὸν ἄλλο, μὲ τὸ ὅτι εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀξία. Ἡ ἱστορία αὐτοῦ τοῦ πλανήτη δὲν γνωρίζει καλύτερο Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστό, οὔτε καλύτερο ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ Θεάνθρωπος ἀποκάλυψε ταυτόχρονα καὶ τέλεια, καί τὸν Θεὸ καί τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει Θεὸς χωρὶς τὸν Θεάνθρωπο, οὔτε ὑπάρχει ἄνθρωπος ἔξω ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο”.[131]
[129] Ἔλιοτ, Σημειώσεις γιὰ τὸν ὁρισμὸ τῆς κουλτούρας, ὅ.π., σ. 101.
[130] Κάλλιστος Οὑέαρ, Ὁ Ὀρθόδοξος Δρόμος, ὅ.π., σ. 97.
[131] Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ὅ.π., σ. 114.
Προηγούμενη Ἑνότητα - Ἑπόμενη Ἑνότητα
