Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 15

Άλλωστε η ζωή προσφέρει αρκετές περιπτώσεις, όπου το άτομο που αγωνιά ατενίζει την ενοχή με βλέμμα όλο πλεονεξία, κι όμως ταυτόχρονα τη φοβάται. Η ενοχή έχει για τα μάτια του πνεύματος τη δύναμη πούχει το βλέμμα του φιδιού, να παραλύει με τη γοητεία του. Σ' αυτό το σημείο έχουν δίκιο οι Καρποκρατιανοί, που λένε ότι με την αμαρτία φτάνει κανείς στην τελειότητα. Άποψη που μπορεί νάναι αληθινή για τη στιγμή της απόφασης, όταν το άμεσο πνεύμα εγκαθίσταται μέσω του πνεύματος σαν πνεύμα· αλλά είναι βλαστήμια να νομίζεις πως τούτο πρέπει να πραγματοποιείται in concreto.

Ο Ιουδαϊσμός μ' αυτό ακριβώς υπερβαίνει τον Ελληνισμό, κι εδώ μπορείς να δεις όλο το ρόλο της συμπάθειας στην αγωνία. για την ενοχή, απ' το γεγονός ότι κατά κανένα τρόπο δεν θα τον αντάλλαζε ο Ιουδαϊσμός με την ελαφρόμυαλη ελληνική ερμηνεία των εννοιών: πεπρωμένο, ευτυχία και δυστυχία.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις