Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 18

Εδώ θάθελα να χρησιμοποίησης όλη σου τη διορατικότητα, γιατί στ' αλήθεια ορθώνονται δυσκολότατα προβλήματα. Αν πεις για ένα ραδιούργο πως θάπρεπε να γίνει διπλωμάτης ή αστυνομικός, για κάποιον που έχει το χάρισμα να μιμείται κωμικά πως καλά θάκανε να γίνει ηθοποιός, για έναν άνθρωπο χωρίς ταλέντο πως θάταν καλός για να συντηρεί τις σόμπες του ξενοδοχείου, όλ' αυτά δε θ' αποδείξουν διόλου πως έχεις πλούσια αντίληψη της ζωής, ή σωστότερα δεν πρόκειται καν για αντίληψη, γιατί δεν εκφράζεις έτσι παρά αυτό ακριβώς που προκύπτει από μόνο του. Αλλά να εξηγήσεις πως η θρησκευτική μου ύπαρξη σχετίζεται με την εξωτερική μου στάση κι εκφράζεται μέσα σ' αυτήν, ιδού το πρόβλημα. Αλλά ποιος κοπιάζει στις μέρες μας για να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Κι όμως σήμερα περισσότερο από ποτέ η ύπαρξη αποδείχνεται σα φωνακλάδικη στιγμή που παρέρχεται. Αλλ' αντί να διδαχτούν από τούτο πώς να επιδιώκουν την αιωνιότητα, διδάσκονται μόνο πώς να διαρρηγνύουν τη ζωή τους και τη ζωή του πλησίον και τη στιγμή την ίδια — παίρνοντας καταπόδι την κάθε στιγμή. Αν δεν παραμείνεις ποτέ στα μετόπισθεν, αν χορέψεις και μια τουλάχιστο φορά το βαλς της στιγμής, ε! τότε έζησες, τότε γίνεσαι αντικείμενο ζήλιας απ' τους δυστυχισμένους, που μολονότι δε γεννήθηκαν, παρά ρίχτηκαν μπρούμυτα στη ζωή κι εξακολουθούν να πέφτουν μπρούμυτα πάνω της, δεν κατόρθωσαν ποτέ να της βάλουνε χέρι.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις