Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 19

Ε, τότε έζησες! γιατί τι περισσότερο αξίζει στη ζωή από τη λιγόχρονη γοητεία ενός κοριτσιού που έχει διατηρηθεί ασυνήθιστα καλά, ώστε να μπορέσει μια νύχτα να μαγέψει τις σειρές των χορευτών, και να μαραθεί με την αυγούλα! Αλλά για να σκεφτούνε πώς μια θρησκευτική ύπαρξη διασχίζει και διεργάζεται την εσωτερική της ζωή, δεν τους παίρνει ο χρόνος. Ακόμα κι αν δε χαθούν μέσα στη βία της απελπισίας, αρπάζουν συνήθως ό,τι πιο πρόχειρο βρίσκεται κοντά τους. Έτσι θα πιάσουν ίσως κάποτε και την καλή· αν τώρα πατάνε και στην Εκκλησία το πόδι τους στη χάση και στη φέξη, τι καλύτερο θέλεις! Αποδείχνεται κιόλας πως η Θρησκεία για μερικούς είναι το Απόλυτο για άλλους όχι[1], και τότε πες χαιρετίσματα σε κάθε νόημα της ζωής! Φυσικά αυτές οι σκέψεις γίνονται όλο και περισσότερο δύσκολες, όσο περισσότερο απομακρύνεται η εξωτερική μας ζωή απ' τη θρησκεία. Πόσο βαθιά θρησκευτική αυτοσυγκέντρωση θα χρειαζόταν για να ξανασυνδεθεί με τη θρησκεία μια τόσο εξωτερική ζωή, όσο παραδείγματος χάρη η ζωή ενός κωμικού ηθοποιού! Δεν αρνούμαι πως αυτό είναι πραγματοποιήσιμο γιατί όποιος κατέχει λίγα πράγματα από θρησκευτική ζωή, ξέρει πολύ καλά πως ετούτη είναι πιο μαλακή κι απ' το χρυσάφι, και πως εφαρμόζεται απόλυτα στην κάθε εξωτερική κατάσταση της ζωής. Το λάθος του Μεσαίωνα δεν ήταν ότι του έλειπε θρησκευτικός στοχασμός, αλλά ότι πάρα πολύ γρήγορα έμεινε στάσιμος.

[1] Στους Έλληνες το ζήτημα της θρησκείας δε μπορούσε να τεθεί έτσι. Κι όμως αξίζει να διαβάσεις τι διηγείται κάπου ο Πλάτων [Πρωταγόρας 320 κ.ε.]. Όταν ο Επιμηθέας εφοδίασε τον άνθρωπο με κάθε είδους χάρισμα, ρώτησε το Δία αν έπρεπε τώρα να του προσφέρει την ικανότητα να εκλέγει ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, όπως είχε κάνει με τα άλλα χαρίσματα, δηλαδή με τρόπο που να το λάβαινε κάποιος, όπως κάποιος άλλος είχε λάβει το χάρισμα της ευγλωττίας, κάποιος άλλος της ποίησης, κάποιος άλλος της τέχνης. Αλλ' ο Δίας απάντησε πως αυτή η ικανότητα έπρεπε να μοιραστή σε όλους, γιατί ανήκε εξίσου ουσιαστικά στον καθένα./span>
 

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις