Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 22

Ας στοχαστούμε τώρα ένα μεγαλοφυή θεοφοβούμενο, που δε θέλει δηλαδή να παραμείνει στην αμεσότητα της φύσης του. Αν είναι να στραφεί κάποτε προς τα έξω, το ζήτημα ίσως θα τεθεί γι' αυτόν μεταγενέστερα. Αλλά η πρώτη του πράξη θάναι να στραφεί προς τον εαυτό του. Όπως ο άμεσος μεγαλοφυής είχε το πεπρωμένο, αυτός θάχει την ενοχή, σα μια σκιά που θα τον ακολουθεί καταπόδι. Γιατί στρεφόμενος προς τον εαυτό του, στρέφεται eo ipso προς το Θεό, κι είναι στ' αλήθεια εθιμοτυπική συνήθεια, όταν το γήινο πνεύμα θέλει να δει το Θεό, να πρέπει να πιάσει σχέσεις με την ενοχή. Έτσι και στραφεί προς τον εαυτό του, θ' ανακαλύψει την ενοχή. Όσο μεγαλύτερη είναι η μεγαλοφυΐα, τόσο πιο βαθιά θ' ανακαλύψει την ενοχή. Πως αυτό είναι ανοησία για τους απνευμάτιστους, το δέχομαι με χαρά και σαν καλό σημάδι. Ο μεγαλοφυής δεν είναι κι ούτ' ευχαριστιέται νάναι όπως ο κοινός άνθρωπος. Όχι από περιφρόνηση για τους άλλους, παρά γιατί πρωταρχικά έχει να κάνει με τον εαυτό του, κι έτσι οι υπόλοιποι άνθρωποι κι οι εξηγήσεις τους ούτε τον βοηθάνε ούτε τον ενοχλούν.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις