Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 25

Όχι, το αντίθετο της ελευθερίας είναι η ενοχή, και το ανώτατο μεγαλείο της είναι πως έχει πάντοτε να κάνει μόνο με τον εαυτό της, προβάλλοντας πάντοτε την ενοχή μέσα στη δυνατότητά της, συνεπώς εγκαθιδρύοντάς την έτσι από μόνη της· κι όταν εγκαθιδρύεται πραγματικά η ενοχή, η ελευθερία από μόνη της την εγκαθιδρύει. Αν δεν το λάβουμε αυτό υπ' όψη μας, θ' αρχίσουμε να συγχέουμε ελαφρόμυαλα την ελευθερία μ' ένα πράγμα εντελώς διαφορετικό, με τη δύναμη.

Αν τώρα η ελευθερία φοβάται την ενοχή, ο φόβος της δεν είναι μήπως αναγνωριστεί σαν ενοχή στην περίπτωση που είναι, παρά φοβάται μήπως γίνει ενοχή, να γιατί η ελευθερία, μόλις εγκαθιδρυθεί η ενοχή, ξαναεμφανίζεται σα μεταμέλεια. Αλλ' η σχέση της ελευθερίας με την ενοχή παραμένει προσωρινά δυνατότητα. Κι εδώ αποδείχνεται πάλι ο μεγαλοφυής, γιατί δεν παραβαίνει την αρχέγονή του απόφαση, και γιατί δεν ψάχνει να κριθεί έξω απ' τον εαυτό του, απ' τον πολύ κόσμο, επειδή δεν ευχαριστιέται με το συνηθισμένο παζάρεμα. Μόνο απ' τον εαυτό της μπορεί να κατορθώσει η ελευθερία να μάθη αν είναι ελευθερία, ή αν η ενοχή έχει εγκαθιδρυθεί. Και δεν υπάρχει πράγμα πιο γελοίο, απ' το να πιστεύεις πως το ερώτημα, αν είσαι αμαρτωλός ή ένοχος, λύνεται με κάποια κριτήρια που τα μαθαίνει κανείς αποστήθιση.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις