Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 27

Όσο ακόμα πρόκειται για δυνατότητα, η ενοχή δεν είναι παρά ψευδαίσθηση· αντίθετα μόλις με την πραγματική αμαρτία προβάλει η μεταμέλεια, αυτή φορτώνεται σαν αντικείμενό της την πραγματική αμαρτία. Στη δυνατότητα της ελευθερίας ισχύει τούτο: Όσο βαθύτερα ανακαλύπτεται η ενοχή, τόσο μεγαλύτερη είναι η μεγαλοφυΐα· γιατί το μέγεθος του ανθρώπου εξαρτιέται μοναδικά απ' την ενέργεια που καταβάλλει για να σχετιστεί με το Θεό, έστω κι αν η σχέση αυτή με το Θεό αποκληθεί με τον εντελώς λαθεμένο όρο «πεπρωμένο».

Όπως λοιπόν στο τέλος το πεπρωμένο γραπώνει τον άμεσο μεγαλοφυή, κι είναι αυτή κατά βάθος η κορυφαία του ώρα, όχι η θαμπωτική προς τα έξω πραγματοποίηση που καταπλήσσει τους ανθρώπους κι αποτραβάει ακόμα και τους μεροκαματιάρηδες απ' το καθημερινό τους έργο για να τον ακούσουν, παρά τότε που καταποντίζεται από μόνος του μπροστά στον εαυτό του μέσα στο πεπρωμένο· όμοια γραπώνει η ενοχή το θρησκευτικό μεγαλοφυή, κι είναι αυτή η κορυφαία του ώρα, η ώρα του αληθινού του μεγαλείου, όχι τότε που η θέαση της ευλάβειάς τους μοιάζει με την απόλαυση μιας σπάνιας γιορτιάτικης μέρας, παρά τότε που καταποντίζεται από μόνος του μπροστά στον εαυτό του μες στη συνείδηση της αμαρτίας του, σα μέσα σε βάραθρο.

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις