Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει [42 σελ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ

Διογένης (αναγνώστης TLG)
Διαχείριση γραμματοσειρών
Η Εικόνα του Χριστού
Εικονική Γη / Παγκόσμιος Άτλας
Ορθόδοξες Γιορτές (Ημερολόγιο)
Socializer! για να μοιράζεσαι το διαδίκτυο
Πολυτονικός συλλαβισμός στο Word
Εκμάθηση γρήγορης πληκτρολόγησης
Power Copy

        » Περισσότερα

Σελ 28

Η ΑΓΩΝΙΑ ΠΟΥ ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Σ' ένα διήγημα των Γκριμμ υπάρχει η ιστορία ενός παλικαριού που έπιασε ν' αναζητάη περιπέτειες, για να κάνει τη μαθητεία του στον τρόμο. Ας αφήσουμε αυτό τον τυχοδιώκτη ν' ακολουθεί το δρόμο του, χωρίς να ανησυχήσουμε αν συναντήθηκε με το φόβο. Αυτό που έχω να πω, είναι πως αυτή η μαθητεία είναι μια περιπέτεια που πρέπει κάθε άνθρωπος να υποστεί: να μάθη κανένας ν' αγωνία, αν δε θέλει τον όλεθρό του, είτε επειδή ποτέ δεν ένοιωσε αγωνία, είτε επειδή βούλιαξε μέσα της· γιατί όποιος έμαθε σωστά ν' αγωνιά, αυτός έχει μάθει το Ύψιστο.

Αν ήταν ο άνθρωπος ζώο ή άγγελος, δε θα μπορούσε να γευτεί την αγωνία. Αλλά μια κι είναι σύνθεση μπορεί, κι όσο πιο βαθιά τη γεύεται, τόσο πιο μεγάλος άνθρωπος είναι· άλλα όχι με το νόημα που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται γενικά την αγωνία, δηλαδή σαν αγωνία για πράγματα εξωτερικά, για πράγματα που βρίσκονται έξω απ' τον άνθρωπο, παρά σαν αγωνία που παράγει ο εαυτός του. Μόνο μ' αυτό το νόημα πρέπει ν' αντιληφθείς αυτό που αναφέρεται για το Χριστό, πως αγωνιούσε μέχρι θανάτου [Κατά Ματθαίον ΚΣΤ', 38], κι όταν λέει στον Ιούδα: «ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον» [Κατά Ιωάννην ΙΓ', 27].

Προηγούμενη / Αρχική / Επόμενη σελίδα

 Πρβλ.: Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο * Τὸ βιο-μηχανικὸ πρόταγμα  *  Χάιντεγγερ, Νοεῖν καὶ Εἶναι (Ἀναφορὰ στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Σοφοκλῆ) *  Προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής  *  Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις καὶ Ἀπαντήσεις