Ἂν ὁ παπισμὸς ἔχει γίνει πολυπολιτισμικός, γιατί ἀρνεῖται τὴν εἴσοδο μουσουλμανικῶν χωρῶν στὴν εὐρωπαϊκὴ ἕνωση;

Ἐπειδὴ δὲν ἔχει γίνει πολυπολιτισμικός, ἀλλὰ τείνει νὰ γίνει. Ὅταν τὰ πράγματα τὸν 'ἐξαναγκάσουν', δὲν θὰ διστάσει νὰ γίνει πολυπολιτισμικὸς στὸν μεγαλύτερο δυνατὸ βαθμό, καὶ ἤδη ἄρχισε νὰ τὸ κάνει, ὅπως δὲν ἔχει διστάσει κατὰ καιροὺς νὰ πάρει τὶς πιὸ ἀντιφατικὲς ἀποφάσεις στὰ ἴδια τὰ δόγματα τῆς πίστης. Παρόμοια μετάθεση συμβαίνει στὸ Φανάρι, ἔχοντας ἀρχίσει ἤδη πρὸ τῆς ἁλώσεως καὶ ἀποτραπεῖ χάρη στὸν Βυζαντινὸ λαό. Σήμερα τὸ Φανάρι προωθεῖ τὴν ‘ἔνταξη’ τοῦ Ἰσλὰμ στὴν εὐρωπαϊκὴ ἕνωση, δηλαδή, μὲ τὶς πιὸ καλὲς προθέσεις ἔστω, πάντως στὴν πράξη καταργεῖ τὸν Βυζαντινὸ καὶ προετοιμάζει τὸν ‘ἀποφασισμένο’ χριστιανισμὸ τῶν στενῶν κύκλων, δηλαδὴ συμβάλλει στὴν παποπροτεσταντικὴ κατάσταση. Ὅμως ἀποφεύγοντας τὸ μαρτύριο διανοίγει τὸν χριστιανισμὸ στὸν ὁρίζοντα τῆς συμβασιακότητας, ὥστε προοπτικὴ τῶν στενῶν κύκλων δὲν εἶναι κἂν ὁ αὐτοπεριορισμὸς στὴ στενότητά τους, ἀλλὰ ἡ παποπροτεσταντικὴ 'κοινωνία' ἰσορροπίας τῶν δυνάμεων καὶ πολλαπλῶν συμβάσεων, στὴν διαμόρφωση τῶν ὁποίων θὰ συμμετέχουν καὶ οἱ ‘Ἐκκλησίες’ στὸν βαθμὸ ποὺ θὰ τοὺς ἀναλογεῖ. Γι’ αὐτὸ ἐπιδιώκει παράλληλα τὴν ἕνωση μὲ τὸν ἐθισμένο στὴν ἀπρόσωπη συμβατικότητα παπικὸ κλῆρο. Ὁ παπισμὸς ἀπὸ τὴν πλευρά του ἐκμεταλλεύεται τὸν ἐκτεταμένο ἐκδυτικισμὸ τῶν ἴδιων τῶν λαῶν πιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ νὰ ἀφανίσει τὴν Ὀρθοδοξία στὴν οὐσία, ἂν ὄχι καὶ τυπικῶς, πάντοτε μὲ τὴν καλὴ προαίρεση τῆς ‘τῶν πάντων ἑνώσεως’. 

         Πρβλ. Ἡ δύσκολη καὶ πραγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἐπαφῆς  * Σμέμαν, Η ζωή του κόσμου (ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία)  * Η παπική αρρώστια κι εμείς : κείμενα Μεταλληνού, Καψάνη, Παΐσιου, Ζήση, Ρωμανίδη, Βλάχου, Αποστολόπουλου, Σμέμαν, Κόντογλου, Καλόμοιρου, Ράνσιμαν, Παπικά ντοκουμέντα