ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
ΜΕ ΘΕΜΕΛΙΟ χωρὶς θεμέλιο τὴν προηγηθεῖσα, συνεχιζόμενη καὶ συμπορευόμενη, φασίζουσα/δουλεύουσα διαφθορὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, μετὰ καὶ ἀπὸ τὴν μεταμόσχευση μηχανικῆς καρδιᾶς, ἡ βαρβαρότητα ἔφθασε νὰ ἀναδύεται στὴ χριστιανοσύνη μὲ πρωτοφανεῖς ‘κοινωνικὲς’ προοπτικές.
“Ὁ Tawney ἀναφέρει τὴν περίπτωση τῶν ἱσπανῶν ἐμπόρων τοῦ Χρηματιστηρίου τῆς Ἁμβέρσας ποὺ εἶχαν ζητήσει ἀπὸ τοὺς θεολόγους τῆς Σορβόννης νὰ μάθουν ἂν καὶ κατὰ πόσο οἱ οἰκονομικές τους δραστηριότητες συμβιβάζονταν μὲ τὸ κανονικὸ δίκαιο. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, οἱ Fugger, μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες καπιταλιστικὲς ἐπιχειρήσεις τῆς ἐποχῆς [16ος αἰῶνας], ζητοῦσαν τὴν γνώμη τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Bologna σχετικὰ μὲ τὴν νομιμότητα τῶν λιγότερο ἢ περισσότερο τοκογλυφικῶν τους δραστηριοτήτων!”[378]
Μιλοῦμε γιὰ περίοδο ὅπου (ἂν καὶ μόνος ὁ ἀνώτερος κλῆρος μπορεῖ νὰ εἶχε στὴν κατοχή του τὸ 1/4 ἢ καὶ τὸ 1/3 τῆς γῆς[379]), ἡ πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ τῆς δυτικοευρωπαϊκῆς πόλης βρίσκεται σὲ ἐξαθλιωτικὴ φτώχεια: “στὴ Ρώμη βλέπει κανεὶς μόνο ζητιάνους καὶ εἶναι τόσο πολλοί, ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ περπατᾶς στοὺς δρόμους χωρὶς νὰ σὲ περιστοιχίζουν”.[380] Ἑπομένως, ἡ ‘ἐπιστημονικὴ’ ἀνησυχία ποὺ ἀναφέρει ὁ Τώνεϋ, ἰσοδυναμεῖ μὲ ἀπορία ‘ἀνθρώπων’, οἱ ὁποῖοι συνάντησαν βαρειὰ πληγωμένο, καὶ συζητοῦν ἂν δικαιοῦνται νὰ τὸν παρατήσουν! Ἔχει σημασία τὸ συμπέρασμα τῆς συζήτησης;
[378] Παπαϊωάννου, Ἡ γένεση
τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, Ἀθήνα 1959, σ. 123· πρβλ. καὶ παραπομπὴ τοῦ συγγραφέα εἰς
R. H. Tawney, Religion and the Rise of Capitalism (7η ἔκδ, 1955), σ. 73. Οἱ
Φοῦγκερ δὲν ἦταν ἁπλῶς μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση, οὔτε μόνο τοκογλυφική,
“συγκέντρωσαν ὣς τὸν 16ο αἰῶνα τόσο κεφάλαιο ἀπὸ τὰ μεταλλεῖα ἀργύρου καὶ
μολύβδου τῆς Στυρίας, τοῦ Τυρόλου καὶ τῆς Ἱσπανίας, ὥστε ἦταν πιὰ σὲ θέση νὰ
χρηματοδοτήσουν τὸ βαρὺ πυροβολικὸ καὶ τὶς μισθοφορικὲς στρατιὲς ποὺ χρειαζόταν
ἕνας ἡγεμόνας τῆς Εὐρώπης ὅπως ὁ αὐτοκράτορας Κάρολος Ε’” (Κρόμπυ, Ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνο
στὸν Γαλιλαῖο, ὅ.π., σ. 225).
[379] Καὶ παρόλα αὐτά, συνέχιζε νὰ εἰσπράττει ἐπίσης φόρο, ὥστε γιὰ παράδειγμα στὴν Ἀγγλία, τὸ εἰσόδημα τοῦ κλήρου ἔφθανε τὰ 3/4 τοῦ κρατικοῦ εἰσοδήματος, μὲ τὸν κλῆρο νὰ ἀποτελεῖ περίπου τὸ 1% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ (Τσιπόλα, Ἡ Εὐρώπη πρὶν ἀπὸ τὴ βιομηχανικὴ ἐπανάσταση, ὅ.π., σελ. 83 καὶ 111). Σήμερα τὰ πράγματα ἔχουν γίνει ἀκόμα πιὸ ἄγρια, ἂν καὶ ὄχι πρὸς ὄφελος τοῦ κλήρου: “σύμφωνα μὲ τὴν ἔκθεση τῆς UNCTAD (1998), ἡ περιουσία τῶν τριῶν πλουσιωτέρων ἀτόμων στὸν κόσμο ξεπερνᾶ τὸ σύνολο τοῦ ΑΕΠ (τὴν ἀξία δηλαδὴ τῆς συνολικῆς παραγωγῆς ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν μιᾶς χώρας) τῶν 48 φτωχοτέρων χωρῶν, ἤτοι τὸ ¼ τῶν κρατῶν, ἐνῷ σύμφωνα μὲ τὴν ἔκθεση 2000 τῆς ἴδιας ὑπηρεσίας τοῦ ΟΗΕ (Ἰούλιος 2000), οἱ 400 διεθνῶς ἀναγνωρίσιμοι Κροῖσοι κατέχουν πλοῦτο ἴσο μὲ τὰ εἰσοδήματα τῶν 2,5 δισ. φτωχοτέρων ἀνθρώπων τοῦ πλανήτη. Ἐξ ἄλλου, ἂν δεκάδες χῶρες τὰ τελευταῖα 20 χρόνια ἔχουν συνεχῆ ἐτήσια μείωση τοῦ ΑΕΠ, τὰ 200 πλουσιώτερα ἄτομα τοῦ πλανήτη αὔξησαν συνολικὰ τὴν περιουσία τους κατὰ 100% μεταξὺ 94-98 καὶ τὴν ἔφτασαν στὸ 1 τρισ. δολ. (ὅσο δηλαδὴ τὸ ΑΕΠ Ἑλλάδος + Σουηδίας + Δανίας + Αὐστρίας + Νορβηγίας + Πορτογαλλίας + Ἰρλανδίας), ἐνῷ ἡ προσωπικὴ περιουσία τοῦ Μπὶλ Γκέητς, ὑπολογιζόμενη σὲ 100 δισ. δολ., ξεπερνᾶ τὸ ΑΕΠ Τσεχίας καὶ Ρουμανίας μαζί... Σύμφωνα μὲ τὸν ΟΗΕ, γιὰ νὰ καλύψουν ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτη τὶς βασικές τους ἀνάγκες (τροφή, πόσιμο νερό, περίθαλψη, παιδεία) θὰ ἀρκοῦσε νὰ φορολογηθοῦν μὲ λιγώτερο ἀπὸ 4% οἱ 225 μεγαλύτερες περιουσίες στὸν κόσμο” (Καλιόρης, Ἡ κοινωνία τῆς ὀρθοπεταλιᾶς, ὅ.π., σελ. 102-3).
[380] Γράφει ὁ Fanucci, τὸ 1601 — παραθέτει ὁ Τσιπόλα, Ἡ Εὐρώπη πρὶν ἀπὸ τὴ βιομηχανικὴ ἐπανάσταση, ὅ.π., σ. 29.
