Σελ 4
Ας υποθέσουμε πως φτάσαμε τον έναν
τουλάχιστον από τους πραχτικούς αυτούς στόχους, ας υποθέσουμε πως "κερδίσαμε" -
και τι με αυτό; Το ρώτημα φαίνεται απλοϊκό, κανένας όμως δεν μπορεί να δρα και
να πράττει δίχως να γνωρίζει, όχι μόνο το νόημα της δράσης, αλλά και το νόημα
της ίδιας της ζωής στο όνομα της οποίας δρα. Τρώμε και πίνουμε, αγωνιζόμαστε για
την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, ώστε να είμαστε ζωντανοί, να έχουμε την
πληρότητα της ζωής. Αλλά τι είναι αυτή η ζωή; Ποια είναι η ζωή της ζωής; Ποιο
είναι το περιεχόμενο της αιώνιας ζωής; Σε κάποιο τελειωτικό σημείο, σε κάποια
τελευταία ανάλυση αναπόφευχτα ανακαλύπτουμε πως η δράση καθαυτή και από μοναχή
της δεν έχει νόημα. Όταν όλες οι επιτροπές συμπληρώσουνε το έργο τους, όταν
μοιράσουμε όλα τα χαρτιά με τις οδηγίες και πετύχουμε όλους τους πραχτικούς
στόχους, πρέπει να ακολουθήσει μια τέλεια χαρά. Χαρά για ποιο πράγμα; Αν δεν
ξέρουμε (για ποιο πράγμα), θα παραμείνει πάντα η ίδια διχοτόμηση ανάμεσα στη
θρησκεία και τη ζωή, που αναφέραμε σχετικά με την Πνευματική λύση. Είτε
"πνευματοποιούμε" τη ζωή μας είτε "κοσμικοποιούμε" τη θρησκεία μας είτε καλούμε
ανθρώπους σε πνευματικό συμπόσιο ή απλά και μόνο ανταμώνουμε μαζί τους σε
κοσμικό συμπόσιο - την πραγματική ζωή του κόσμου, για την οποία ειπώθηκε πως ο
Θεός έδωσε τον Μονογενή Του, δεν μπορούμε να τη συλλάβουμε θρησκευτικά και
απομένει απελπιστικά μακριά μας.
Πρβλ.:
Σμέμαν, Χρειάζεται υπακοή στην Αλήθεια * Schmemann, A History of the Orthodox Church
* Μυστικοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας * Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως * Ορθοδοξία, Καθολικισμός,
Ευρώπη - Ερωτήσεις και Απαντήσεις
*
Το βιο-μηχανικό πρόταγμα *
Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Ύμνοι Θείων Ερώτων
* Ὁ
Νέος Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Δύση * Κόντογλου, Κατὰ Ἑνωτικῶν *
Βυζάντιο - Η
αγιασμένη πολιτεία * Ντυμόν, Προτεσταντισμός
και ατομικισμός * Συκουτρής, Οι πνευματικές
κατευθύνσεις των νέων: προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής *
Γιέβτιτς, Ἡ γνώση σημαίνει οἰκειότητα
