ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι πρωταρχικὰ ἡ συνείδηση τοῦ Φιδιοῦ, περιφρονῶντας τὸν Λόγο καὶ κλέβοντας τὴν ὕπαρξή της: δὲν πηγάζει στὴν περιφρόνηση τῆς ‘κοινωνίας’, τῆς ‘ἀνθρωπότητας’, κλπ, ἀλλὰ τῆς μοναδικῆς προσωπικῆς σχέσης καθενὸς μὲ τὴν ἀρχὴ ὅλων, μέσα στὴν περιφρόνηση αὐτὴ καὶ κλοπή, τὴν ὑπαρξιακὴ ἀσωτία,[507] διαστρέφοντας τὰ πάντα. Ἡ αὐτοπεριφρόνηση (τόσο μεγαλύτερη ὅσο πιὸ ἀσύνειδη, ὥστε ἐξωτερικευόμενη στὴν ἀντίστροφη φαινομενικὰ μορφὴ τοῦ μίσους) δὲν εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς ἔπαρσης ἀλλὰ συνέπεια καὶ ἐκδήλωσή της, τὸ πρῶτο βῆμα τῆς ὁποίας, ἀδύνατο καὶ ἀπίστευτο, συνέβη ὅταν ἡ ψυχὴ ἄρχισε νὰ ζεῖ σὰν νὰ μὴν εἶχε Πατέρα. Ἀπομένοντας κενὴ ἀπὸ τὸν Λόγο κουλουριάστηκε στὸν ἑαυτό της, στὸ μηδὲν ποὺ δημιούργησε καὶ ἔγινε, σκοτείνιασε, ἔκανε τὴν ζωή της πονηριὰ καὶ φρίκη, εἶδε στὸ ἀπόλυτο ἀνάγκη καὶ παρέδοσε τὴν ἐλευθερία της στὸν σατανᾶ, στὸν ὁποῖο ἔμοιασε καὶ μὲ τὸν ὁποῖο ἑνώθηκε.
“Ὁ σατανᾶς εἶναι τὸ πλέον ἀπομονωμένο ὂν σὲ ὅλους τοὺς κόσμους [οὐσιαστικά, δηλαδὴ ἀσχέτως ἂν ‘συνδέεται’ ἐπιτιθέμενος] ... εἶναι μόνος μὲ τὴν [πιὸ] ἀπόλυτη [δυνατὴ] ἔννοια τοῦ ὅρου ... ἡ αὐτοσυνειδησία του καὶ ἡ αὐτοαίσθησή του εἶναι τελείως ἀποκομμένες ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ὄντα καὶ κτίσματα”.[508]
Τὸ μηδὲν γοήτευσε, τρομοκράτησε, τώρα ἔχει συσπειρωθεῖ διαβρώνοντας ὕπουλα, μὲ ἐντυπωσιακὴ ταχύτητα ἑτοιμάζοντας νέες ἐκρήξεις. Καὶ ὅσο πιὸ ‘ἐκλεπτυσμένος’ καὶ ‘συνειδητὸς’ γίνεται ὁ μηδενισμός, τόσο ἡ βλασφημία τοῦ Πνεύματος τελειοποιεῖται.
“Τὸ ἀδύνατο, ὅταν ἔγινε δυνατό, ἔγινε τὸ ἀπόλυτο κακό· ποὺ δὲν συγχωρεῖται οὔτε τιμωρεῖται, ἀφοῦ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ἐξηγηθεῖ μὲ τὰ χαμηλὰ κίνητρα τοῦ προσωπικοῦ συμφέροντος, τῆς ἐνοχῆς, τῆς ζήλειας, τῆς ἔχθρας, τῆς δίψας γιὰ ἐξουσία καὶ τῆς δειλίας. Ἔγινε αὐτὸ ποὺ ὁ θυμὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐκδικηθεῖ, ποὺ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ ὑποφέρει, οὔτε ἡ φιλία νὰ συγχωρέσει”.[509]
[507] Τὸν εὔστοχο ὅρο ὑπαρξιακὴ
ἀσωτία συνέλαβε, ἀπ’ ὅσο γνωρίζω, ὁ Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, Χριστός — Ἀρχὴ
καὶ Τέλος, ὅ.π., σ. 34.
[508] Πόποβιτς, Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ὅ.π., σελ. 27-28.
[509] Ἀρέντ, Τὸ ὁλοκληρωτικὸ σύστημα, ὅ.π., σ. 250.
