ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
“Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΚΗ διάρθρωση τῆς δυτικῆς σκέψης παίζει ρόλο ἑνὸς παραπετάσματος ἀνάμεσα στὸν νοῦ καὶ τὴν πραγματικότητα”[510] — τόσο πιὸ σκοτεινοῦ, ὅσο δὲν ἀναγνωρίστηκε ζωντανὴ πραγματικότητα. Ἡ διάβρωση τῆς Ἐκκλησίας ἕπεται ἀλλὰ καὶ προηγεῖται. Ὁλόκληρη ἡ μυστικὴ σκέψη, τὸ ἴδιο τὸ καλύτερο τῆς δυτικῆς πλευρᾶς τῆς χριστιανοσύνης πετάχτηκε στὸ περιθώριο, ἡ ἐκκλησιαστική του διάσταση μειώθηκε σὲ βαθμὸ παραμορφώσεως, ἐνῶ ἡ ἴδια ἡ ‘Ἐκκλησία’ προχωροῦσε ἀπὸ πτώση σὲ πιὸ μεγάλη πτώση.
Ὅ,τι κυρίως (θὰ ἔπρεπε νὰ) ἐνδιαφέρει ἀκόμη καὶ ὅποιον ἔχει καθαρὰ πολιτικὴ ἀγωνία γιὰ τὴν μοῖρα ἑνὸς χριστιανικοῦ ἢ πρώην χριστιανικοῦ λαοῦ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία στὸν βαθμὸ τῆς γνησιότητάς της, ἡ δυνατότητα νὰ ἀναπτύσσει κατάλληλους τρόπους διαποιμάνσεως, μυῶντας στὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία ὡς τέτοια δὲν εἶναι ἀπρόσωπος μηχανισμός, ἀλλὰ “διάλογος τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς πιστοὺς διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ... εἶναι ὁ Χριστὸς ἑνωμένος ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι μὲ ὅσους πιστεύουν· πάνω τους ἐπεκτάθηκε καὶ μ’ αὐτοὺς ἐπεκτείνεται ἡ ἐνέργειά Του”.[511]
Ὁ πάπας ἔκανε τὸ ‘σφάλμα’ νὰ θεωρήσει τὴν μυστικὴ σκέψη ὄχι ὡς αὐτὸ ποὺ εἶναι, δηλαδὴ σκέψη κάθε χριστιανοῦ ὡς τέτοιου, ἀλλὰ ἐξαίρεση καὶ μάλιστα ἐπικίνδυνη, στὸν βαθμὸ ποὺ φαινόταν νὰ ἀντιμάχεται τὴν μαγομηχανικὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μέχρι σήμερα ἡ δύση τῆς χριστιανοσύνης ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη τῆς πλάνης αὐτῆς, πιὸ φρικτῆς ἀπὸ κάθε πλάνη γιατὶ ἐκτείνεται διαστρεβλωτικὰ παντοῦ, ὅτι ὁ μυστικὸς εἶναι “περισσότερο ἀπὸ ἄνθρωπος”, ὅτι “ἀπὸ τὴν οὐσία του τὴν ἴδια ὁ ἀληθινὸς μυστικισμὸς εἶναι ἐξαίρεση”.[512]
[510] Καῖσλερ, Ὁ Λωτὸς καὶ
τὸ Ρομπότ, μτφρ. Γιούρι Κοβαλένκο, Ἀθήνα 1983, σ. 46.
[511] Στανιλοάε, Ὁ Θεός, ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅ.π., σ. 79.
[512] Μπερξόν, Οἱ δύο πηγὲς τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς θρησκείας, μτφρ. Β. Τατάκης, χ.τ., χ.ἔ., σ. 195.
