ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
ΤΗΝ ΩΡΑ ποὺ συμβαίνει ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης, στὴν Ρωσία ἐπικρατεῖ τὸ συναίσθημα ὅτι ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία τῆς Ἀποκάλυψης, ὅτι λύνεται ὁ Ἀντίχριστος.
“Ἔσονται ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσιν μετ’ αὐτοῦ χίλια ἔτη· καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ Σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσιν γωνίαις τῆς γῆς”.[547]
Αὐτὸ ἔνοιωσαν λίγο πολὺ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι. Ἤδη πρὸ τῆς Ἁλώσεως εἶχαν ἀρχίσει νὰ μιλοῦν γιὰ ἔσχατους καιρούς
“Στὰ τέλη τοῦ 14ου καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰῶνα ἕνα ἄλλο σχῆμα ἔρχεται στὴν ἐπικαιρότητα: ἂν ἡ Κωνσταντινούπολη ἐξαφανιζόταν, θὰ ἐρχόταν ‘τὸ τέλος τῶν καιρῶν’.”[548]
Καὶ πιὸ πρίν
“Ἡ ἰδέα ἐκφράζεται μὲ ἀξιοσημείωτη καθαρότητα στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἀνδρέα Σαλοῦ (τόσο στὸ ἑλληνικὸ ὅσο καὶ στὸ βουλγαρικὸ κείμενο). Σ’ αὐτὸ τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἔργο, γραμμένο κατὰ τὰ φαινόμενα τὸν 10ο αἰ., λέγεται σαφῶς: ‘μὲ τὸ τέλος αὐτῆς τῆς πόλης, τὸ τέλος τοῦ κόσμου δὲ θ’ ἀργήσει νά ‘ρθει’.”[549]
[547] Ἀποκ. 20.6-8. Γιὰ τὴν
Ρώμη, βλ. Μπράντμύλλερ, “Ἡ ἀντίδραση τῆς Ρώμης στὴν πτώση τῆς
Κωνσταντινουπόλεως”, Ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης, ἐπιμ. Εὐ. Χρυσός, Ἀθήνα 1994.
Γιὰ τὴν Σερβία, βλ. Γ. Κάλιτς, “Ἡ Σερβία καὶ ἡ πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως”, ὅ.π.,
σελ. 204-6: “οἱ ἀναφορὲς [τῶν Σέρβων] γιὰ τὴ μοῖρα τῆς Κωνσταντινουπόλεως
εἶναι περισσότερες [ἀκόμα καὶ] ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ διασώζονται στὰ χρονικὰ σχετικὰ
μὲ τὴν τουρκικὴ κατάκτηση σερβικῶν πόλεων στὰ χρόνια τοῦ Μωάμεθ Β’... Ἡ
Κωνσταντινούπολη μοιράστηκε τὸ πεπρωμένο τῆς ἱστορικῆς μνήμης τῶν Σέρβων. Τὸ
μεσαιωνικὸ σερβικὸ ὄνομα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Τσάριγκραντ (ἡ πόλη τοῦ
αὐτοκράτορα) ἐπέζησε γιὰ αἰῶνες, μέχρι τὶς μέρες μας. Τὸ ἐπίσημο ὄνομα ποὺ τῆς
ἔδωσαν οἱ Τοῦρκοι δὲν παραγκώνισε τὸ παλιὸ τῆς Βυζαντινῆς πρωτεύουσας. Ἡ
Σερβικὴ Ἐκκλησία συνέβαλε κι αὐτὴ στὴ διατήρησή του, ἑνὸς ὀνόματος ποὺ ἀκόμη
ζεῖ στὴ συνείδηση τῶν σημερινῶν Σέρβων καὶ χρησιμοποιεῖται σὲ εὐρεία κλίμακα.”
[548] Β. Τάπκοβα-Ζαΐμοβα καὶ Α. Μιλτένοβα, “Ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης καὶ ἡ ἱστορικοαποκαλυπτικὴ λογοτεχνία τῆς Βουλγαρίας”, Ἡ Ἅλωση τῆς Πόλης, ὅ.π., σ. 213.
[549] Β. Τάπκοβα-Ζαΐμοβα καὶ Α. Μιλτένοβα, “Ἡ Ἅλωση...”, ὅ.π., σ. 213.
