ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
“Μὴ σᾶς αἰχμαλωτίσει ὁ ἄρχοντας αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καὶ σᾶς κάνει νὰ ζεῖτε ἀπὸ τὸ προκείμενο”, συμβούλευε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος.[470] Ὁ ἱστορικισμὸς μετατρέπει τὸν θεῖο Λόγο σὲ ὑπο‑λογισμό, δουλεύοντας στὴν αὐθαιρεσία τοῦ ἀκοινώνητου ἀνθρώπου, ὥστε τὸ πεπερασμένο ἐπενδύεται μὲ ἀπόλυτο κῦρος ἀπομακρύνοντας ὅσο γίνεται περισσότερο τὶς δυνατότητες ἀπελευθέρωσης. Τὸ μέγεθος τῆς ἀπελπισίας δηλώνει τὸ μέγεθος τῆς διαφθορᾶς ποὺ προηγήθηκε, κάθειρξης στὸ ἐγὼ καὶ τὴν ἱστορία, ὁπότε ἡ ἴδια ἡ ἱστορία διαβάλλεται, σταδιακὰ τὰ ὄντα γίνονται φαντάσματα, ἡ γέννηση κατάρα, ὁ θάνατος ἄδειος... “Φαίνεται εὐτυχῶς, ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι ἡ μοναδική, ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε μιὰ ἄλλη περισσότερο ἀνιαρή”, ἐξομολογεῖται ὁ Ρεμπώ.[471] Τότε ἀντὶ γιὰ ἡσυχία ὑπάρχει, στὴν καλὴ περίπτωση, ἐλεγχόμενη ἀπόγνωση.
“Μή κουράζεστε! Εἶναι παράλογο! Ἡ ὑγεία καὶ ἡ ζωὴ δὲν εἶναι τάχα πιὸ πολύτιμες ἀπ’ τὶς βρωμιὲς τοῦ κόσμου; Ζῆστε ἥσυχα ... Καὶ ποιός διάβολος ξέρει ποῦ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἡ τύχη μας;”[472]
Ποῦ ἀλλοῦ, παρὰ πιὸ βαθειὰ στὴν ἐρημιὰ καὶ τὴν τρέλα... “Ὅταν χάνεις τὸ χρῆμα σου, εἶναι σὰν νὰ χάνεις τὸν καιρό σου”[473]...
“Δουλεύω σὰν γαϊδούρι σὲ μιὰ χώρα γιὰ τὴν ὁποία νοιώθω ἀπίστευτη ἀηδία ... Ἐλπίζω αὐτὴ ἡ ζωὴ ἐδῶ νὰ τελειώσει κάποτε, προτοῦ ἀποβλακωθῶ τελείως ... Πάνω ἀπ’ ὅλα, καλὴ ὑγεία...”[474]
[470] Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, Πρὸς
Ἐφεσίους, κεφ 17, ἑν. 1· πρβλ. τὸν Γρηγόριο Νύσσης, Εἰς τὸν βίον Μωϋσέως,
κεφ. 2, ἑν. 286, καὶ τὸν Μάξιμο, Λόγος ἀσκητικός, ἑν. 32 καὶ 34.
[471] Ρεμπώ, Γράμματα, μτφρ. Κ. Παππᾶς, Ἀθήνα 1984, σ. 79.
[472] Ρεμπώ, ὅ.π., σελ. 82-3.
[473] Ρεμπώ, ὅ.π., σελ. 128-9. Ἡ φράση ‘ὁ χρόνος εἶναι χρῆμα’ ἀνήκει στὸν Μπέντζαμιν Φράνκλιν, σημειώνει ὁ Μάμφορντ, Ὁ μῦθος τῆς μηχανῆς, ὅ.π., σ. 95.
[474] Ρεμπώ, Γράμματα, ὅ.π., σ. 96.
