ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
Τὸ ἕνα κακὸ φέρει τὸ ἄλλο, καὶ τόσο περισσότερο ὅσο ἀνάγεται σὲ δόγμα. Πῶς θὰ ἦταν μικρὴ διαφορὰ νὰ ἔχει καταργηθεῖ γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἡ κοινωνία τοῦ αἵματος; Πῶς θὰ ἦταν μικρὴ διαφορὰ ἡ ἐπινόηση τῆς ὅστιας, ἐξωτερικῆς/τεχνητῆς ἐπέμβασης στὴν παρουσία γιὰ νὰ δηλωθεῖ ἡ ‘μετουσίωση’, ἡ ὁποία δὲν χρειάζεται νὰ συμβαίνει ἐντὸς ἡμῶν ἀλλὰ μόνο στὰ Δῶρα καὶ μὲ τέτοια προφάνεια, ὥστε νὰ σφραγίζεται ἡ ὑποταγὴ στὴν μηχανὴ ποὺ τὰ παράγει; Πῶς θὰ ἦταν ‘μικροδιαφορὲς’ ὅσα ὀπισθοδρόμησαν τὴν Δύση στὴν παλιὰ Ρώμη, ἔχοντας τὴν ἐπισκοπὴ ὡς κράτος, τὴν κοινωνία ἑταιρεία, τὴν ὕπαρξη ἀντικείμενο, τὸ ἦθος πειθαρχία, τὴν ἀνθρώπινη οὐσία ἀγριότητα καὶ τὴν σωτηρία ‘ἐπιστήμη’ καὶ μηχανομαγεία...
Ἐπὶ ἕνα καὶ πλέον αἰῶνες ὁ πάπας καταδίκαζε τὴν διαδεδομένη στὴν δυτικὴ Ἐκκλησία πλάνη τοῦ Filioque. Ἂν μετὰ τὸ Filioque εἶχε ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἀλάθητο, τί εἶχε πρίν; Ἂν εἶχε πρίν, τί συνέβη μετά; Αἰῶνες καιροσκοπισμοῦ ἔχουν δημιουργήσει στὴν παπικὴ Ἐκκλησία τόσο βαθειὰ καὶ οὐσιώδη ἀταξία, ὥστε δὲν μπορεῖ νὰ ἐλπίζει κανεὶς σὲ ἑνότητα τῆς χριστιανοσύνης, οὔτε νὰ ὑπολογίζει στὶς ‘μεταμέλειες’, ὅπως ὅταν ὁ πάπας Ἰωάννης Παῦλος ζήτησε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες συγγνώμη γιὰ τὴν τέταρτη Σταυροφορία — χωρὶς ἡ ‘μετάνοια’ αὐτὴ νὰ ἔχει καμμιά συνέπεια γιὰ τὸ Ἀλάθητο, τὸ ὁποῖο συνεχίζει, παρ’ ὅλα αὐτά, νὰ ἀπαιτεῖ ἡ τυχοδιωκτικὴ κεφαλὴ τῆς Ρώμης.
Ὁ ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης τὸν 15ο αἰῶνα, παρὰ τὰ φιλικά του αἰσθήματα γιὰ τὴν Δύση, δὲν ἔπαυε νὰ παραδέχεται πὼς “οἱ Λατῖνοι κομπάζουν ὅτι ἔχουν τὴν ὑπεροχὴ τοῦ Πέτρου κι ἐπαίρονται στοὺς ἄλλους,
“ὅμως καί γιὰ τοὺς ἴδιους καὶ γιὰ πολλούς ἄλλους γίνονται πρόξενοι ἀποστασίας ἀπὸ τὰ ὀρθὰ δόγματα καὶ διάφορων ξεπεσμῶν, ἀπ’ ὅπου ἔχουν καταντήσει αἰτία γιὰ ζημιὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, περισσότερο ἀπὸ ὅλους ὅσοι ποτὲ κινήθηκαν ἐναντίον της”.[441]
[441] Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ὅ.π.
