ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
Ἡ παρερμηνεύουσα ἀρχαιογνωσία τοῦ Νῖτσε δὲν ἐνδιαφέρει ἐδῶ, ἀλλὰ ἡ δυνατότητα νὰ φανερώνει τὸν βάρβαρο χαρακτῆρα, παράδοξη σύγκρουση καὶ μαζὶ συμφωνία μὲ τὴν φύση ὡς φύση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν καταβλητὴ ἀγριότητα–εἰκόνα τῆς ἄμετρης ἀπειλῆς. Ἡ βούληση γιὰ δύναμη ἀποκτάει καθαρότητα ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ἔχει στὸ περιβάλλον τοῦ σπουδαστήριου, καὶ λατρεύεται σὲ μαῦρο ναό: μή διαβάζεις τὰ ἔργα ἑνὸς Ἕλληνα ποὺ ποτέ δὲν θὰ γίνεις, ἁπλώνεις τὸ χέρι καὶ κόβεις τὸ μῆλο, κάνε το μὲ τὴν ψυχή σου, παραδώσου. Καὶ στὴν βούληση νὰ γίνεις σὰν Θεός, ἂν εἶναι ὁλόψυχη, θὰ γίνεις πράγματι Θεός, καὶ μάλιστα ἑλληνικός, διττὸς καὶ ἀλλόκοτος γιὰ πάντα, ἐκεῖ ποὺ ὁ διχασμὸς χάνει τὸ νόημά του, καὶ τὸ ἀλλόκοτο εἶναι τὸ φυσιολογικό.
Ἡ εὐχὴ τοῦ Πίνδαρου καὶ τῶν Δελφῶν δὲν ἐμπιστεύεται πλαστότητες: μόνη ἀπαραίτητη γνώση ἡ ἀπόφαση καθενὸς νὰ ὑπάρξει ὅπως ἔχει θελήσει μυστικά, καὶ ἤδη ἔχει γίνει ἐντός του. Περνῶντας πέρα ἀπὸ ἀνάγκη καὶ ἐλευθερία, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει παρὰ νὰ οἰκειοποιηθεῖ τὴν ἀλλόκοτη γύρω καὶ μέσα φύση του, ὅπως ἡ ἴδια εἶναι ἁπλὰ φυσική. Ἔτσι ὁ μηχανολογισμὸς ὀργανώνει τὸν ἀνταγωνισμὸ χωρὶς περιττοὺς δισταγμοὺς καὶ ἀνακρίσεις. “Ἔχουμε νὰ ἀρχίσουμε ἀπὸ τὸ σημεῖο ὅπου ἡ ἑλληνικὴ ἰδιοφυΐα ἀνέχθηκε τὴν φοβερὴ παρουσία τῆς ὁρμῆς αὐτῆς [γιὰ ἐπικράτηση] καὶ [θέλοντας νὰ τῆς παραδοθεῖ ἀπόλυτα] τὴν θεώρησε δικαιολογημένη, ἐνῶ ἡ ὀρφικὴ κίνηση περιεῖχε τὴν ἰδέα ὅτι ζωὴ μὲ μιὰ τέτοια ὁρμὴ ὡς ρίζα της, δὲν ἦταν ἄξια νὰ τὴν ζεῖ κανείς. Ὁ ἀγῶνας καὶ ἡ ἀπόλαυση τῆς νίκης ἀναγνωρίστηκαν [πιὰ χωρὶς ψυχοφθόρους ἐνδοιασμούς].”
