ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
ΤΗΝ ΩΡΑ τῆς Συνάντησης, γιὰ τὴν ὁποία ὑπάρχει ὁ κόσμος μὲ ὅλα ὅσα συμβαίνουν, ἡ ψυχὴ ἔρχεται στὸ πρόσωπο τοῦ Λόγου. Ἡ Λειτουργία τὸ ὀνομάζει φοβερὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ διάκονος λέει “καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ αἰτησώμεθα”. Ἡ Συνάντηση καὶ καλὴ ἀπολογία ἀρχίζει ἤδη στὴ ζωὴ αὐτή, καὶ γιὰ νὰ ἀρχίσει προϋποτίθεται πὼς ἡ ψυχὴ ἔχει καθαριστεῖ ἢ καθαρίζεται ἀπὸ τὴν διαβολή, τὴν περιφρόνηση, τὶς ἐξαρτήσεις καὶ τὴν δειλία της, δηλαδὴ ἔχει σταματήσει ἢ σταματάει νὰ κλέβει τὴν ὕπαρξή της καὶ νὰ κουλουριάζεται στὸ ἐγώ της. Πέρα ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη ὑπάρχει ἕνα στὸ ὁποῖο ἱδρύεται ἡ ἴδια ἡ πίστη ὡς ἰδεολογία: τὸ ὄνομα Θεός. Ὅσα ἀνασύρει ἡ συνείδηση μέσα ἀπὸ τὴν λέξη αὐτὴ συμμετέχουν στὴν Συνάντηση μαζί Του, καὶ εἴτε χωροῦν ἥσυχα καὶ ὑπερβαίνονται, δηλαδὴ καθαίρονται, εἴτε παρεμβάλλονται, γεννοῦν φόβο καὶ διαιροῦν. Ὁ φόβος αὐτὸς καὶ χωρισμὸς εἶναι ἡ κακὴ ἀπολογία. Ὅπως ἔχουμε δεῖ, σειρὰ ἀρνήσεων δημιουργεῖ ψευδώνυμο ἀποφατισμό, ἄλλη μιὰ ἰδεολογία, ἡ ὁποία καταφατικώτατα δημιουργεῖ Θεὸ ξένο καὶ ἄγνωστο, διαμορφώνοντας τὴν ψυχὴ στὸν φόβο ἀπρόσωπου καὶ ἀπειροδύναμου τέρατος μᾶλλον, παρὰ στὴν κάθαρση ἀπὸ τὸν συλλογισμὸ καὶ τὶς πεποιθήσεις.
Προετοιμάζοντας τὸν ἄνθρωπο γιὰ τὴν Συνάντηση ἡ παιδεία τῆς Ἐκκλησίας χρειάζεται ὅ,τι καμμιά μηχανὴ δὲν μπορεῖ νὰ προμηθεύει, χωρὶς τὸ ὁποῖο ὁλόκληρη ἡ πίστη ματαιώνεται: χρειάζεται πραγματικὸ καὶ ὄχι ψευδώνυμο ἀποφατισμό. Μὲ κάθε ἔργο καὶ θεσμό της ἡ πραγματικὴ Ἐκκλησία ἀνακοινώνει τὸ Ὄνομα μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε ἡ ψυχὴ νὰ μπορέσει τὴν ὥρα τῆς Συνάντησης νὰ ὑπερβεῖ τὸ Ὄνομα καὶ νὰ προχωρήσει στὸν Ἴδιο, ἀντὶ νὰ φοβηθεῖ τὴν Δύναμή Του. Ποιός εἶναι ὁ τρόπος αὐτός, ἀπ’ ὅπου προκύπτει ὁ γνήσιος ἀποφατισμὸς τῆς ἴδιας τῆς θεσμικῆς συγκρότησης τῆς Ἐκκλησίας;
