ΤΟ ΒΙΟ-ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ
(Ἀποσπάσματα τῆς πρώτης μορφῆς)
| Περιεχόμενα |
Ὅταν ὁ Φίλος ἀνακοινώνει τὴν Ἀγγελία, δέχομαι ἐπίσης τὴν Παρουσία Του, ὥστε τὸ Ὄνομα ὑποστηρίζεται διπλά, ἀπὸ τὴν δική μου ἐσωτερικότητα, ὅπου ἤδη σὲ κάποιο βαθμὸ ὑπάρχει ὡς ἔργο, καὶ ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Φίλου. Ἔτσι, δὲν μπορεῖ νὰ διαβληθεῖ ὡς ἀσήμαντο, ἐν τέλει ἢ ἀμέσως ἀποβαλλόμενο στὴν συκοφαντία, καὶ δὲν κατακλύζει τὴν ψυχὴ ὡς κάτι ἐξουσιαστικὸ καὶ ἀπειλητικό. Ἡ ἀλήθεια δὲν μιλάει σὲ κουφούς, γιατὶ δὲν εἶναι σκοπός της ἡ τρομοκρατία. Σὲ ὅσους μποροῦν νὰ ἀκούσουν, ὁ λόγος χρειάζεται νὰ εἰπωθεῖ μέσα στὴν πράξη ποὺ τὸν ἀποφάσκει ὑπερβαίνοντάς τον, ἂν πρόκειται νὰ μή περιφρονηθεῖ ἡ πίστη.
Ἔτσι τὸ Ὄνομα στέκεται πιὸ ἔξω, ἐνῶ ὁ Φίλος ἀγκαλιάζει τὴν ψυχὴ στὴν ὁλόκληρη ὑπόστασή της καὶ τὴν γεμίζει στὸ ὁσοδήποτε καλλιεργημένο βάθος της, ὁπότε αὐτὸ οὔτε κενὸ δὲν ὑποδέχεται καὶ διαφθορά, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁγιότητά του μεγαλώνει, διαμορφώνοντας γόνιμα τὴν συνείδηση τοῦ Ὀνόματος. Τότε, ἀκόμα καὶ στὴν ἁπλὴ ἀνάμνηση, δὲν συμβαίνει λογιστικὴ διεργασία, οὔτε στηριζόμενη στὴν ἐντολὴ καὶ τὴν βία, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν μνήμη τοῦ Ὀνόματος καὶ πέρα ἀπὸ αὐτὴν ἀναθερμαίνεται καὶ λάμπει ἡ Παρουσία τῶν Φίλων ποὺ τὸ ἀνακοίνωσαν, εἴτε ρητὰ εἴτε μόνο μὲ τὴν ἴδια τὴν Παρουσία τους, ἕως ὅτου ἡ ψυχὴ φθάσει νὰ ἀναγνωρίζει μὲ καθαρότητα Ποιὸς τὴν βοηθάει. Ἡ ἑνιαία, ἁπλὴ καὶ θεία Παρουσία τῶν Φίλων, στηρίζει ἔτσι καὶ παιδαγωγεῖ τὴν ψυχὴ στὴν ζωή της πρὸς τὸν Λόγο, οὐσία τῆς ὁποίας εἶναι ἡ τελείως ἀμεσολάβητη Συνάντηση μαζί Του, ἡ καλὴ ἀπολογία, πλήρης καὶ συνεχὴς στὴν ἐρχόμενη ζωή.
